รายงานวิจัยนี้ศึกษาการจัดระบบสวัสดิการหรือกิจกรรมของวัดป่าเป้าแก่ผู้ด้อยโอกาส โดยวัดได้ร่วมมือกับศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดเชียงใหม่ จัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 ผู้ด้อยโอกาสที่เข้ามารับบริการส่วนใหญ่เป็นคนไทใหญ่จากประเทศพม่าเข้ามาขายแรงงาน คนเหล่านี้อยากมีความรู้ภาษาไทยเพิ่มขึ้น สามารถอ่านภาษาไทยได้ เพื่อจะได้นำความรู้ไปพัฒนาอาชีพ หรือเปลี่ยนงานมีรายได้เพิ่มขึ้น ทั้งนี้ผู้ศึกษาเห็นว่า วัดควรปรับหลักสูตรการเรียนการสอนให้สอดคล้องกับอาชีพของผู้เรียน เพื่อว่าผู้เรียนจะได้มีโอกาสมากขึ้นในตลาดแรงงาน สามารถพึ่งตนเองได้ในกรณีที่ต้องการประกอบอาชีพอิสระ และหลีกเลี่ยงการถูกเอารัดเอาเปรียบจากนายจ้าง (บทคัดย่อ)

ศึกษากิจกรรมของวัดป่าเป้าแก่ผู้ด้อยโอกาสที่มาพึ่งพิงวัด (หน้า 3)

ผู้เขียนกล่าวว่าใช้แนวคิดการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นกรอบในการศึกษาบทบาทของพระสงฆ์ วัด และผู้ที่เข้ามาพึ่งพาอาศัยวัด เพื่อร่วมกันเสนอแนวทางการจัดสวัสดิการด้านต่างๆ ให้กับกลุ่มแรงงานต่างด้าวที่เข้ามาพึ่งพิงวัด (หน้า 16) แต่ในรายงานวิจัยย่อยแนวคิดนี้ยังไม่ชัดเจน

ผู้เขียนไม่ได้ระบุกลุ่มชาติพันธุ์ชัดเจน แต่จากรายงานการวิจัยกล่าวถึง กลุ่มไทใหญ่จากประเทศพม่าที่เข้ามาทำงานในเชียงใหม่มากกว่ากลุ่มอื่น (หน้า 17, 20-23)

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มีรายละเอียดมากนักกล่าวแต่เพียงว่า ชุมชนรอบวัดป่าเป้า เป็นชุมชนคนไทใหญ่ที่เข้ามาตั้งรกรากในจังหวัดเชียงใหม่ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 (หน้า 25) แต่ปัจจุบันคนในชุมชนย้ายไปที่อื่นบริเวณที่เป็นชุมชนดั้งเดิมได้เปลี่ยนไปเป็นย่านธุรกิจแทน (หน้า 17)

แรงงานไทใหญ่พักอยู่ในห้องเช่า หรือหอพักกับไทใหญ่ด้วยกันอยู่บริเวณรอบๆ วัด และย่านสันติธรรม (หน้า 17, 27)

กล่าวแต่เพียงว่า ชุมชนวัดป่าเป้ามีทั้งหมดจำนวน 317 ครัวเรือน ไม่มีรายละเอียดอื่น (หน้า 19)

จากการเก็บข้อมูลพบว่า แรงงานอพยพไทใหญ่เข้ามาอาศัยในเชียงใหม่ เพื่อประกอบอาชีพขายแรงงาน ได้แก่ พนักงานโรงแรม พนักงานคาราโอเกะ แม่บ้าน บริกร ขายบริการทางเพศ เป็นต้น รายได้ต่อเดือนต่างกันตามแต่ละอาชีพ ตั้งแต่ 2,500 บาท 3,000 บาท และรายได้ไม่แน่นอน ผลการศึกษาปัญหาที่พบในการประกอบอาชีพของแรงงานอพยพไทใหญ่ เช่น ไม่รู้ภาษาไทย ได้รับค่าแรงไม่เป็นธรรมจากนายจ้าง ปัญหาทางสุขภาพจิตใจจากความหวาดกลัวระแวงไม่ไว้ใจคนไทใหญ่ด้วยกันเอง เจ้าหน้าที่รัฐ นายจ้างคนไทย เพราะถูกหลอกลวง ใช้วาจาข่มขู่ ปัญหาชู้สาว หรือล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งชาวไทใหญ่มักหาทางออกด้วยการหันหน้าเข้าหาปรึกษาพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง และพระสงฆ์ได้แนะนำให้ชาวไทใหญ่ยึดหลักธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจในการดำรงชีวิต และปัญหาสุขภาพร่างกาย เช่น ปัญหาไม่มีใครดูแลยามเจ็บหนัก เงินค่ารักษาพยาบาล ความรู้เรื่องสุขภาพและการดูแล จึงทำให้ต้องซื้อยารับประทานเองโดยขาดความรู้ บางคนเมื่อเจ็บป่วยก็ได้รับสิทธิจากบัตรประกันสังคม หรือนายจ้างพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล (หน้า 20-24)

ไม่มี

ความสัมพันธ์ของแรงงานไทใหญ่กับรัฐไทย พบว่า แรงงานอพยพไทใหญ่เป็นแรงงานต่างด้าวไม่มีสัญชาติ (หน้า 17) จากการให้ความช่วยเหลือของพระวัดป่าเป้าต่อแรงงานอพยพไทใหญ่เฉพาะผู้ที่มีใบสีเขียว ทำให้ทราบว่า เป็นกลุ่มแรงงานอพยพไทใหญ่ถูกกฎหมาย และทำประกันสังคมได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายของรัฐไทย (หน้า 18) อย่างไรก็ตาม ในรายงานวิจัยมีการกล่าวถึง การปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจไทยในการจับกุมแรงงานไทใหญ่ผิดกฎหมาย เช่น อาชญากรรม ขโมย ปัญหายาเสพติด ลักลอบขายแรงงาน (หน้า 17, 20) ขณะเดียวกันก็มีการกล่าวถึง ชาวไทใหญ่เองก็ได้รับความไม่เป็นธรรมจากเจ้าหน้าที่รัฐในการใช้อำนาจทางกฎหมายที่ไม่ถูกต้อง เช่น ละเลยการปฏิบัติหน้าที่ การข่มขู่ ขูดรีดเงิน (หน้า 20, 27)

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มี

ไม่มี

วัดป่าเป้ากับการพัฒนา พบว่า วัดตั้งมูลนิธิวัดป่าเป้าขึ้นเพื่อจัดหลักสูตรให้การศึกษาถึงระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 ร่วมกับการศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดเชียงใหม่แก่ผู้สนใจโดยเฉพาะแรงงานไทใหญ่ ปัจจุบันวัดประสบปัญหาเงินค่าใช้จ่ายไม่พอจ้างครู ขาดเงินสนับสนุนจากรัฐและเอกชน ขาดอุปกรณ์การเรียนการสอน ไม่สามารถเปิดสอนวิชาชีพเพิ่มเติม เช่น ภาษาอังกฤษ การโรงแรม ตามความต้องการของผู้เรียนได้ และปัญหาด้านเวลาในการประกอบอาชีพที่อาจทำให้เรียนไม่จบหลักสูตร (หน้า 18, 25-26) รวมทั้งทัศนคติคนภายนอกที่มีต่อวัด คือ ชาวเชียงใหม่มองว่าวัดดังกล่าวเป็นวัดของชาวพม่า เนื่องจากผู้ที่เข้ามาพึ่งพิงวัดในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็นแรงงานไทใหญ่ และมองว่าวัดเป็นแหล่งมั่วสุมแรงงานไทใหญ่ที่ก่อปัญหายาเสพติด และอาชญากรรม ตลอดจนเจ้าหน้าที่รัฐ และนักหนังสือพิมพ์ก็มีมุมมองต่อวัดนี้เช่นเดียวกัน (หน้า 17,20, 25)

ไม่มี