| |
Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre
Ethnic Groups Research Database |
|
Record |
 |
 |
| Subject |
ไท,ประวัติศาสตร์,กำเนิดที่มาของกลุ่มชาติพันธุ์,จีน |
| Author |
เจียงอิ้งเหลียง |
| Title |
ประวัติศาสตร์ชนเชื้อชาติไท |
| Document Type |
หนังสือ |
Original Language of Text |
- |
| Ethnic Identity |
-
|
Language and Linguistic Affiliations |
ไม่ระบุ |
Location of
Documents |
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร |
Total Pages |
119 |
Year |
2534 |
| Source |
คณะกรรมการสืบค้นประวัติศาสตร์ไทยเกี่ยวกับจีนในเอกสารภาษาจีน สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี สำนักนายกรัฐมนตรี |
| Abstract |
ศึกษาประวัติศาสตร์ความเป็นมาของกลุ่มชาติพันธุ์ไท ในมณฑลยูนนาน ประเทศจีน โดยใช้เอกสารหลักฐานทางประวัติศาสตร์ทางโบราณคดีและทางมานุษยวิทยาและจากการศึกษาผู้เขียนเชื่อว่ากลุ่มชาติพันธุ์ไทสืบเชื้อสายมาจากชนชาติเยว่โบราณที่อยู่ในดินแดนตอนใต้ของจีน ชนชาติไทมิได้อพยพมาจากทางเหนือแต่อาศัยอยู่ในดินแดนตอนใต้นี้มาแต่ดั้งเดิมแล้ว |
|
| Focus |
ศึกษาประวัติศาสตร์ความเป็นมาของชาติพันธุ์ไทจากเอกสารภาษาจีน |
|
| Theoretical Issues |
ผู้เขียนเห็นว่าวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ไทในปัจจุบัน เกิดจากการรวมเอาวัฒนธรรมสามวัฒนธรรมเข้าด้วยกัน ได้แก่ หนึ่งวัฒนธรรมดั้งเดิมของตน อาทิเช่น การทำนาดำ การถลุงเหล็ก การสร้างเรือ การทำเครื่องปั้นดินเผา สองวัฒนธรรมจากจีนและชนกลุ่มน้อยกลุ่มอื่น และสามวัฒนธรรมจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้แก่วัฒนธรรมอินเดีย เช่น การนับถือศาสนาพุทธนิกายหินยาน (หน้า 18-19) |
|
| Ethnic Group in the Focus |
ศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ไทในดินแดนจีนตอนใต้โดยค้นคว้าจากเอกสารบันทึกประวัติศาสตร์ที่กล่าวถึงกลุ่มคนในดินแดนจีนตอนใต้ รวมทั้งเอกสารหลักฐานทางโบราณคดีและมานุษยวิทยา |
|
| Language and Linguistic Affiliations |
ภาษาไท ชนชาติไทยมีภาษาและตัวหนังสือเป็นของตัวเอง ภาษาไท อยู่ในตระกูลจีน-ธิเบต ในสาขาภาษาจ้วง- ต้งและจ้วง-ไท กลุ่มภาษาที่สำคัญ ได้แก่ กลุ่มภาษาถิ่นไทลื้อของไทสิบสองพันนา กลุ่มภาษาถิ่นไทนาของไทเต๋อหง (หน้า 1,2) นอกจากนี้ยังมีกลุ่มอื่นที่มีภาษาอยู่ในตระกูลภาษาไทยด้วย ได้แก่ กลุ่ม จ้วง มอเลา เหมาหนัน ที่อาศัยอยู่ในเขตมณฑลกวางสี กลุ่มปู้อี ต้ง สุ่ย ที่อยู่ในมณฑลกุ้ยโจว กลุ่มหลีที่อยู่เกาะไหหลำ กลุ่มฉานที่อยู่ในประเทศพม่า คนลาวในประทศลาว คนไทยที่อยู่ในประเทศไทย และกลุ่มไต้ หนง ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของเวียดนาม (หน้า 20) |
|
| Study Period (Data Collection) |
เป็นการศึกษาจากเอกสารไม่ได้ระบุระยะเวลาการศึกษา |
|
| History of the Group and Community |
ความเป็นมาชาติพันธุ์ไท จากเอกสารหลักฐานทางโบราณคดีและหลักฐานทางมานุษยวิทยา ผู้เขียนเชื่อว่าชนชาติไทเป็นกลุ่มชนที่มีเชื้อสายเดียวกับพวกเยวาโบราณ เป็นกลุ่มชนที่ใหญ่ที่สุดกลุ่มหนึ่งทางดินแดนตอนใต้ของจีน ชนชาติไทเป็นชนพื้นเมืองทางตอนใต้ เป็นบุตรหลานของชาวเหย่โบราณ เช่นเดียวกับชนกลุ่มน้อยชนชาติต่างๆ ที่ใช้ภาษาจ้วง-ต้ง (หน้า 3-4) ผู้เขียนเห็นว่าชื่อชนชาติไทย ในสมัยประวัติศาสตร์ต่างกันจะมีชื่อชนชาติต่างกัน เช่น ในสมัยพระเจ้าฮั่นอู้ตี้ เรียกว่า เตียนเยว่ ในสมัยอุ้ยจิ้น เรียกว่า ผูเยว่ ในสมัยราชวงศ์ถังเรียกว่า หมาน หรือ หมางหมาน ในสมัยราชวงศ์หยวนเรียกว่า ไป๋อี เป็นต้น (หน้า 6-7) ผู้เขียนเห็นว่าจากการที่พวกไป่เยว่อาศัยอยู่ในต่างถิ่น ในสมัยราชวงศ์ฉินและราชวงศ์ฮั่นจึงเกิดเรื่องกลุ่มชนที่ไม่เหมือนกันดังนี้ (หน้า 30) 1) อูเหย่ คือ ชาวเยวาที่อยู่ในประเทศเยวาในสมัยชุนชิว (หน้า 31) 2) ต้าเยว่ หมายถึง ชาวเยว่ ประเทศเยวา ของมณฑลเจ้อเจียง (หน้า 31) 3) หยางเยว่ คือ ชาวเยว่ที่อยู่บริเวณแถบหยางโจว (หน้า 32) 4) หนันเยว่ คือ เหย่ที่อยู่ในเขตหนันไห่ (หน้า 32) 5) หมิ่นเยว่ คือ เยว่ที่อยู่ในหมิ่นจง (หน้า 33) 6) ตงโอว หมายถึง ที่ตั้งรกรากอยู่ในที่ราบลุ่มแม่น้ำโอวเจียง (หน้า 33) 7) ซีโอว คือ โอวที่อยู่ในเขตอวี้หลิน บางทีเรียกโอวทางตะวันตก (หน้า 33) 8) หลั้วเยว่ คือ เยว่ที่อยู่ในมณฑลเจ้อเจียง ฮกเกี้ยน กวางตุ้ง กวางสี (หน้า 34) 9) ซานเยว่ คือ เยว่ที่ตั้งรกรากอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงกับแม่น้ำฮั่นสุ่ย (หน้า 34) 10) ขุยเยว่ คือ เยว่ที่อยู่ในพื้นที่อำเภอจื่อกุย มณฑลหูเป่ย กับอำเภอเผิงเจี๋ย มณฑลเสฉวน (หน้า 34) 11) อี๋เยว่ ในอดีตอยู่ในเขตหนันจงตอนกลางของภาคใต้ (หน้า 34) 12) เตียนเยว่ คือ กลุ่มที่อยู่ในเขตปกครองตนเองชนชาติจิ่งพอ และชนชาติไท(หน้า 34) 13) เพี้ยวเยว่ อยู่ในเขตหย่งชัง ของสมัยราชวงศ์ฮั่น ทุกวันนี้คือมณฑลยูนนาน เป่าซาน ไต้คง (หน้า 35) |
|
| Settlement Pattern |
บ้านแบบกันหลัน เป็นบ้านใต้ถุนสูงแล้วทำบันได (หรือเรียกว่า หลัน) ขึ้นไปยังตัวบ้าน ไม้ที่ใช้สร้างบ้านเป็นไม้ไผ่ผนังบ้านสานด้วยไม้ไผ่ มุงหลังคาด้วยหญ้า บนบ้านใช้เป็นที่อยู่อาศัย ใต้ถุนบ้านจะใช้เลี้ยงสัตว์เช่น หมูและไก่ และอื่นๆ สำหารการสร้างบ้านที่ทำบ้านแบบใต้ถุนสูงเนื่องจากว่าในอดีตมีเชื้อไข้ป่า หญ้าพิษและงูพิษเป็นจำนวนมาก (หน้า 5,98) |
|
| Demography |
กลุ่มชาติพันธุ์ไท มีประชากรที่อยู่อาศัยในมณฑลยูนาน ประเทศจีน จำนวน 760,000 คน (หน้า 1) |
|
| Political Organization |
ผู้เขียนกล่าวถึงการปกครองสั้นๆ ว่าในสมัยราชวงศ์หมิง ราชสำนักจีนได้ตั้งสิบสองพันนาเป็นศูนย์กลางการปกครองเชียงรุ่ง จัดตั้งตำแหน่งถู่ซือ (เจ้านายพื้นเมือง) แล้วรวมเอาสิบสองพันนาและบริเวณใกล้เคียง (หน้า 16) |
|
| Education and Socialization |
|
| Art and Crafts (including Clothing Costume) |
เรือ ชาติพันธุ์เยว่มีความเชี่ยวชาญด้านการต่อเรือ เรือที่สร้างมีทั้งเรือขนาดเล็กที่ใช้เป็นพาหนะเดินทางในแม่น้ำ และเรือรบขนาดใหญ่สูงสองชั้น บรรทุกทหารได้กว่า 2,000 นาย (หน้า 90-92) การสักตัว ชาติพันธุ์เยว่นิยมสักตามร่างกายเนื่องจากมีเหตุผล 2 อย่างคือ เยว่ชอบเดินทางทางน้ำ ดังนั้นจึงสักรูปงูตามร่างกายเพื่อป้องกันงูทำร้ายเมื่อลงในแหล่งน้ำ อีกอย่างก็คือต้องการให้มีเกียรติได้รับการยกย่องในสังคม (หน้า 94) กลองมโหระทึก ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมของเยว่ เนื่องจากมักพบกลองชนิดนี้ในบริเวณแหล่งที่อยู่ของเยว่ กลองมโหระทึกหล่อด้วยทองแดงลวดลายข้างกลองประดับด้วยบ้านแบบกันหลัน (บ้านใต้ถันสูงทำด้วยไม้ไผ่ มุงหญ้า) การแข่งเรือ ชีวิตประจำวันเป็นต้น (หน้า 96-98) |
|
| Ethnicity (Ethnic Identity, Boundaries and Ethnic Relation) |
ชาติพันธุ์ไท กลุ่มนี้จะเรียกชนชาติของตนว่า ไท ซึ่งมีเสียงอ่านว่า ไตหรือ Dai โดยในภาษาอังกฤษส่วนใหญ่จะเขียนว่า ไท (Tai) หรือ ไทย (Thai) บางครั้งเรียกว่า ฉาน (shan คือ พวกฉาน ไทย หรือ ไท, หน้า 4) กลุ่มชาติพันธุ์ไทจะเรียกชื่อกลุ่มของตนเองหลายชื่อตามเมืองที่อยู่ดังนี้ ชาติพันธุ์ไทที่อยู่ในสิบสองพันนาจะเรียกตนเองว่า ไทลื้อ กลุ่มที่อยู่ที่ไต้คงจะเรียกตนเองว่า ไทนา กลุ่มที่อยู่ที่ยุ่ยลี่และกึงม้าจะเรียกตนเองว่า ไทเผิง หรือ ไทปง กลุ่มชาติพันธุ์ไทที่อยู่จินผิงเรียกกลุ่มตนว่า ไทหย่า (หน้า 1) สำหรับคำว่า ไท หมายถึง อิสระ สูงศักดิ์ นักมานุษยวิทยาของจีนได้บอกลักษณะของชาติพันธุ์ไทว่า ชาติพันธุ์ไทผิวพรรณค่อนข้างคล้ำส่วนใหญ่เป็นสีน้ำตาลเหลือง ผู้ชายจะผิวเข้มกว่าผู้หญิง ตาสีเหลืองแก่ ผมสีดำเหยียดตรง ศีรษะผู้หญิงจะกลมกว่าศีรษะผู้ชาย ใบหน้าผู้ชายมีขนาดปานกลาง ใบหน้าผู้หญิงกว้างแบน มีขนาดปานกลาง สันจมูกสูงปานกลาง ฐานจมูกมีลักษณะแบน ริมฝีปากหนาปานกลางถึงหนามาก ขนาดความสูงผู้ชายจะสูงเฉลี่ย 160 เซนติเมตรน้ำหนักเฉลี่ย 54 กิโลกรัม ผู้หญิงจะมีความสูงเฉลี่ย 152 เซนติเมตร น้ำหนักเฉลี่ย 49 กิโลกรัม (หน้า 1-3) จากบันทึกของจีนเรียกชนชาติไทว่า เตียนเยว่ ซึ่งตั้งอยู่ด้านทิศตะวันตกของคุนหมิง ชนชาตินี้มีลักษณะโดดเด่นคือจะใช้ช้างเป็นพาหนะ ชนชาติไทที่อยู่ในมณฑลยูนนานมีพวกเหย่เป็นบรรพบุรุษและอยู่ในยูนนานมานานแล้ว ในแต่ละสมัยของจีนจะเรียกชาติพันธุไทแตกต่างกันออกไป อาทิเช่น สมัยอุ้ยจิ้น เรียกชนชาติไท ว่า ผู เยว่ เหล่า ฉังจวี้ ซึ่งระบุว่า ชาวผูกับชาวเหย่ คือชนชาติเดียวกันและเป็นบรรพบุรุษของชาติพันธุ์ไท สมัยราชวงศ์ถัง จะเรียกบรรพบุรุษของชาติพันธุ์ไทว่า พวกหมานฟันดำ หมานฟันเงิน หมานสักขา หมานสักหน้า โดยระบุว่ากลุ่มหมานจะอยู่บริเวณแถบหย่งชัง (เขตไต้คง) คายหนันและจิ่งตง สมัยราชวงศ์หยวน จะเรียกชนชาติไทว่า ไป๋อี๋ หรือ ไป๋อี๋ฟันทอง อาศัยอยู่ในบริเวณสิบสองพันนากระทั่งถึงลุ่มแม่น้ำแดง สมัยราชวงศ์หมิงเรียกชาติพันธุ์ไทว่า ไป่อี๋ มีลักษณะนิสัยทนต่อสภาพอากาศร้อน ชอบอยู่ในพื้นที่ชื้นมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีหนาม เมื่อเรียกชื่อกลุ่มก็มักจะตั้งตามชื่อต้นไม้กับชื่อคนโดยนำมารวมกัน (หน้า 6-8) |
|
| Social Cultural and Identity Change |
|
|
ค้นหาแบบละเอียด
