งานวิจัยนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมการบริโภคอาหารของคนญวนในเขตเทศบาลเมืองนครพนม ซึ่งการบริโภคอาหารของคนญวนส่วนหนึ่งได้รับเอาวัฒนธรรมการบริโภคของคนไทยในท้องถิ่นมาผสมผสานกับการบริโภคอาหารในชีวิตประจำวันของคนญวนเอง เป็นการปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมของคนในสังคม แต่อย่างไรก็ดี การบริโภคอาหารของคนญวนในเทศบาลเมืองนครพนม ส่วนใหญ่ก็ยังคงรักษารูปแบบลักษณะการบริโภคอาหารตามประเพณี พิธีกรรมต่างๆ ของชนชาติไว้เป็นอย่างดี เนื่องจากเป็นแบบแผนในการดำเนินชีวิตตามคติความเชื่อที่มีอยู่เดิม ทำให้การบริโภคอาหารของคนญวนยังคงมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง ถึงแม้ว่าต้องมีการปรับตัวเพื่อให้เข้ากับท้องถิ่นที่อาศัยอยู่ก็ตาม

ศึกษาวัฒนธรรมการบริโภคอาหารคนญวนในเขตเทศบาลเมือง นครพนม โดยครอบคลุมประเภทอาหาร รูปแบบการประกอบอาหารเวียดนาม การบริโภคอาหารในชีวิตประจำวันและในพิธีกรรม คติความเชื่อในการบริโภคอาหาร ตลอดจนสภาพสังคมและสิ่งแวดล้อมที่มีผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหาร (หน้า 4,6) ขอบเขตผู้ให้ข้อมูลในการศึกษา คือ ผู้ประกอบการร้านอาหารเวียดนาม และผู้รู้ที่มีความรู้เรื่องอาหารของชาวเวียดนาม หรือผู้สูงอายุชาวเวียดนามที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป ในเขตเทศบาลเมืองนครพนม (หน้า 6)

ไม่มี

ผู้เขียนได้ศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ที่เรียกว่า "ญวน" ในจังหวัดนครพนมโดยจำแนกออกเป็น 2 ประเภทด้วยกัน คือ "ญวนเก่า" และ "ญวนอพยพ" ญวนเก่า คือ คนญวนที่อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยนานกว่า 100 ปีมาแล้ว ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธมีบางส่วนที่นับถือศาสนาคริสต์ (หน้า 22) ส่วนญวนอพยพ คือ คนญวนที่อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากฝรั่งเศสได้เข้ายึดครองเวียดนามและลาวได้สำเร็จ คนญวนกลุ่มนี้ทนถูกกดขี่ข่มเหงไม่ไหว จึงได้อพยพข้ามแม่น้ำโขงมายังจังหวัดนครพนม (หน้า 23)

ผู้ศึกษาไม่ได้ระบุชัดเจนกล่าวเพียงแต่ว่ามีการพูดภาษาญวนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของญวน (หน้า 4)

ผู้ศึกษาระบุว่าได้ทำการศึกษาตั้งแต่เดือนเมษายน พ.ศ. 2541 เป็นต้นไป โดยผู้ศึกษาได้รวบรวมข้อมูลจากเอกสารและศึกษาข้อมูลภาคสนามด้วยวิธีการสังเกตและสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาหารของคนญวณในเขตเทศบาลเมืองนครพนม (หน้า 7)

คนเวียดนามหรือคนญวนที่อพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทยมี 2 พวก คือ พวกที่อพยพเข้ามาแต่เดิมโดยอพยพเข้ามาในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เข้าสู่ประเทศไทย เนื่องจากได้รับการกดขี่ข่มเหงจากผู้ปกครองประเทศ และพวกที่อพยพลี้ภัยภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นพวกที่อพยพเข้ามาใหม่ภายหลังจากประเทศญี่ปุ่นแพ้สงคราม และในปี พ.ศ. 2489 ประเทศฝรั่งเศสได้บุกเข้ายึดครองประเทศเวียดนามและประเทศลาว (หน้า 1) คนญวนบางส่วนในขณะนั้นจึงได้อพยพมาจากประเทศเวียดนามและประเทศลาวข้ามน้ำโขงมายังฝั่งไทยและอยู่อาศัยกระจายอยู่หลายจังหวัด ได้แก่ จังหวัดหนองคาย อุดรธานี มุกดาหาร อุบลราชธานี สกลนครและนครพนม สำหรับญวนอพยพที่อาศัยอยู่ในจังหวัดนครพนมมีอยู่ทั่ง 2 กลุ่ม คือ กลุ่มญวนเก่าและที่อพยพเข้ามาใหม่โดยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตบ้านนาจอก บ้านดอนโมง และบ้านโพนบก (หน้า 2)

ผู้เขียนไม่ได้ระบุข้อมูลลักษณะการตั้งบ้านเรือนไว้อย่างชัดเจน กล่าวไว้เพียงว่า การสร้างชุมชนจะสร้างบ้านเรือนอยู่ติดกันเป็นแนว โดยคนญวนอพยพได้ตั้งถิ่นฐานกระจุกตัวกันใน 4 ชุมชน คือ ชุมชนหอนาฬิกา ชุมชนตลาด ชุมชนวัดศรีเทพ และชุมชนหนองแสง ซึ่งทั้งหมดอยู่ในเขตเทศบาลเมือง (หน้า 27) และการสร้างชุมชนจะสร้างบ้านเรือนอยู่ติดกันเป็นแนว (หน้า 24)

คนญวนที่อาศัยอยู่ในจังหวัดนครพนม อาศัยอยู่ในชุมชนบ้านโพนบก มีอยู่ประมาณ 100 หลังคาเรือน (หน้า 24) และคนญวนที่อาศัยอยู่ในชุมชนหอนาฬิกา โดยแยกเป็นคุ้ม คือ คุ้มไร่ยาสูบมีคนญวนอาศัยอยู่ประมาณ 50 หลังคาเรือน คุ้มหอนาฬิกามีคนญวณอาศัยอยู่ประมาณ 100 หลังคาเรือน และคุ้มซอยโรงแรมวินเซอร์มีคนญวนอาศัยอยู่ประมาณ 30 หลังคาเรือน (หน้า 27)

ลักษณะการประกอบอาชีพของคนญวนในจังหวัดนครพนม แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท คือ อาชีพรับราชการและไม่ได้รับราชการ ในส่วนที่รับราชการส่วนใหญ่เป็นครู อาจารย์ แพทย์ พยาบาล เป็นต้น (หน้า 31) ในส่วนที่ไม่ได้รับราชการจะประกอบอาชีพทางการเกษตร ค้าขาย งานช่างต่างๆ เช่น ช่างไม้ ช่างเหล็ก ช่างยนต์ ช่างกลึง ช่างไดนาโม ช่างนาฬิกา ช่างไฟฟ้า ช่างซ่อม ช่างเย็บผ้า เป็นต้น (หน้า 32) การที่คนญวนประกอบอาชีพเกษตรกรรม ค้าขาย และงานช่างประเภทต่างๆ เพราะเป็นไปตามสภาพภูมิประเทศของไทย ซึ่งมีมรสุมคล้ายคลึงกับเวียดนาม และคนญวนมีความสามารถดั้งเดิมที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากบรรพบุรุษ ถือได้ว่าการเลือกประกอบอาชีพของคนญวนเป็นไปตามความชำนาญเฉพาะของคนญวนเอง (หน้า 33) เช่น การทำและจำหน่ายอาหารเวียดนาม เป็นการนำเอาวัฒนธรรมการบริโภคของชนชาติตัวเองที่ติดตัวมาพัฒนาให้เป็นอาชีพในที่สุด (หน้า 32) และด้วยความที่คนญวนมีลักษณะเด่น คือ มีความขยันขันแข็ง มานะอดทน มีความฉลาดในเชิงค้าขาย ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน ประกอบกับรัฐบาลไทยให้สิทธิทำมาหากินโดยเสรี ไม่มีการกีดกันหวงห้ามแต่ประการใด เป็นผลให้คนญวนสามารถสร้างฐานะความเป็นอยู่ของตนให้เป็นปึกแผ่นมั่นคงเรื่อย ๆ และสามารถสร้างฐานะทางเศรษฐกิจของตนให้เหนือกว่าคนไทยในชุมชนที่เข้าไปตั้งหลักแหล่ง (หน้า 31)

คนญวนในจังหวัดนครพนมอาศัยรวมกันอยู่เป็นชุมชน แต่ออกมาอาศัยทำมาหากินร่วมกับคนไทย (หน้า 33) คนญวนมี สัมพันธภาพที่เหนียวแน่น คบค้าสมาคมกันเฉพาะในหมู่คนญวนด้วยกัน และในสมัยก่อนคนญวนนิยมให้ลูกหลานแต่งงานกับคนญวนด้วยกันเท่านั้น ห้ามแต่งงานกับคนชาติอื่นเด็ดขาด ทั้งนี้เกรงว่าจะถูกชาวบ้านนินทาว่าร้าย และเกรงว่าลูกจะลำบาก แต่ในปัจจุบันทัศนคติดังกล่าวเริ่มเสื่อมคลายลง เนื่องจากลูกหลานคนญวนรุ่นใหม่มีการศึกษา และมีการพบปะกับคนนอกสังคมของตนเองทำให้มีทัศนคติที่แตกต่างออกไปจากคนรุ่นเก่า แต่อย่างไรก็ดี ยังมีบางครอบครัวที่ยังมีทัศนคติเช่นเดิม คือ ห้ามไปแต่งงานกับคนไทยเด็ดขาด จะแต่งงานได้เฉพาะกับคนญวนด้วยกันเท่านั้น (หน้า 34)

ผู้เขียนไม่ได้กล่าวถึงระบบการปกครองของคนญวนไว้อย่างชัดเจน กล่าวเพียงว่า คนญวนได้อพยพมาจากประเทศเวียดนามและประเทศลาวข้ามลำน้ำโขงมายังฝั่งไทยและได้รับความช่วยเหลือจากคนไทยด้วยดี

ด้านศาสนา คนญวนในจังหวัดนครพนมส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่นับถือศาสนาคริสต์ ซึ่งจะมีพิธีกรรมต่างๆ ตามศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก ส่วนคนญวนที่นับถือศาสนาพุทธก็มีความเชื่อแบบคนไทยทั่วไป แต่คละกันไปกับความเชื่อ และพิธีกรรมของพุทธมหายาน เพราะคนเวียดนามได้รับการถ่ายทอดความเชื่อในลัทธิใหญ่ๆ จากจีน 3 ลัทธิ คือ ขงจื้อ พุทธมหายาน และเต๋า เมื่ออพยพมาอาศัยอยู่ในจังหวัดนครพนม จึงนำเอาขนบธรรมเนียมประเพณีและชีวิตประจำวันตามความเชื่อในแบบจีนเข้ามาด้วย ดังนั้น ศาสนาพุทธมหายานที่คนญวนในจังหวัดนครพนมปฏิบัตินั้น จึงปะปนความเชื่อเรื่องความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดา และบูชาบรรพบุรุษซึ่งมีรากฐานจากลัทธิขงจื้อด้วย (หน้า 35) ประเพณีพิธีกรรม คนญวนจะมีความเชื่อเกี่ยวกับการปฏิบัติตนในวันเทศกาลและประเพณีต่าง ๆ ดังนี้ - เทศกาลวันตรุษญวน จะมีการไหว้บรรพบุรุษ ซึ่งจะทำพิธีไหว้ 2 วัน คือ วันแรกและวันที่สอง ส่วนวันที่สามเป็นวันเที่ยวจะมีการเฉลิมฉลองอย่างครึกครื้นโดยไม่มีการทำงานและเปิดร้านขายของแต่อย่างใด นอกจากนี้ยังมีการไหว้คนตายในสุสานด้วยเพื่อไหว้คนตายที่ไม่มีญาติ - ประเพณีวันสารทจีน จะมีการไหว้บรรพบุรุษเพื่อขอพรให้ช่วยปกปักรักษาลูกหลาน ให้ร่มเย็น ทำมาค้าขายร่ำรวย - เทศกาลไหว้พระจันทร์ คือการไหว้คนตายที่ไม่มีญาติ เพื่อให้ไปเกิด มีการเผากระดาษเงิน กระดาษทอง ของใช้ไปให้ - พิธีแต่งงาน มีความเชื่อว่าห้ามบริโภคเนื้อสุนัขและเนื้อแมวเพราะจะนำโชคร้ายมาให้ - พิธีศพ คนญวนจะเก็บศพไว้ที่บ้าน 7 วัน ลูกหลานจะต้องกินข้าวกับเกลือจนกว่าศพจะออกจากบ้าน ภายหลังจึงบริโภคอาหารแห้งและห้ามบริโภคอาหารที่เป็นเส้น เช่น ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว วุ้นเส้น รวมถึงผักที่เป็นเยื่อเถา ประเภทบวบ ฟัก เป็นต้น และหากมีผู้บริโภคอาหารดังกล่าวจะทำให้เสียชีวิตตามไปด้วย นอกจากนี้เวลาหามศพ พ่อ แม่ ต้องให้ลูกสาว ลูกชาย นอนต่อกันเป็นทางยาวจนถึงหน้าประตูบ้านแล้วหามศพข้ามลูกไปจนถึงหน้าบ้าน ถือว่าเป็นการส่งบิดามารดาครั้งสุดท้าย พิธีกงเต็ก จะจำลองสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยกระดาษเช่น บ้านเรือน รถยนต์ เสื้อผ้า คนรับใช้ เป็นต้น เผาไปพร้อมกับกระดาษเงินกระดาษทองเพราะเชื่อว่าผู้ตายจะได้นำไปใช้ในภพหน้า (หน้า 37) นอกจากนี้ผู้เขียนยังได้กล่าวถึงความเชื่อเกี่ยวกับการเลือกสิ่งของ อาหาร ที่นำมาใช้ในพิธีกรรม ดังนี้ - ความเชื่อเกี่ยวกับข้าว คนญวนจะใช้ข้าวเหนียวในการไหว้ผีบรรพบุรุษเท่านั้น (หน้า 82) - ความเชื่อเกี่ยวกับเนื้อ คนญวนไม่นิยมนำเนื้อวัว ควายมาเซ่นไหว้เพราะเป็นสัตว์ใหญ่ใช้แรงงาน มีบุญคุณต่อมนุษย์ดังนั้นหากนำมาไหว้จะเกิดเหตุร้ายต่อคนในครอบครัว - การไหว้แต่ละครั้งนิยมนำเครื่องในหมูเซ่นไหว้ เพราะเชื่อว่าถ้าไม่มีเครื่องในหมูเซ่นไหว้เป็นการบกพร่องต่อหน้าที่การเป็นลูกหลาน และการนำไก่มาเซ่นไหว้จะต้องเป็นไก่ตัวผู้เท่านั้น โดยเฉพาะถ้าหากขาไก่มีสีเหลือง และตัวอ้วนจะหมายถึงความเป็นสิริมงคล ค้าขายร่ำรวย มีเงินทองมาก แต่ไม่เซ่นด้วยไก่ตัวเมีย เพราะไก่ตัวเมียเปรียบเสมือนผู้หญิงเป็นสัญลักษณ์แห่งความโชคร้าย - ความเชื่อเกี่ยวกับสุรา มีความเชื่อว่าสุรากลั่น 40 ดีกรี เหล้าขาว หรือเบียร์ มีความบริสุทธิ์เหนือน้ำอื่นใด เพราะผ่านกระบวนการกลั่นกรอง จึงนิยมนำมาเซ่นไหว้น อกจากนี้ ยังมีความเชื่อว่าเมื่อไหว้บรรพบุรุษจะขาดหมากพลูไม่ได้ และกับข้าวที่นำมาเซ่นไหว้นิยมใช้ แกงจืดวุ้นเส้น ผัดผักหมูยอ แหนม หรือกับข้าวที่บรรพบุรุษชอบรับประทานครั้งยังมีชีวิตอยู่ เชื่อว่าเมื่อนำมาเซ่นไหว้ จะอยู่เย็นเป็นสุข ค้าขายร่ำรวย (หน้า 83-84) นอกจากนี้ชาวญวนในจังหวัดนครพนมยังมีคติความเชื่อเกี่ยวกับข้อห้ามสำหรับการรับประทาน ดังนี้ - ข้อห้ามสำหรับเด็ก เช่น ห้ามเด็กรับประทานไข่ร้างรัง เพราะจะทำให้เด็กเรียนหนังสือไม่เก่ง ห้ามเด็กรับประทานตีนไก่ เพราะจะทำให้ลายมือไม่สวยเหมือนไก่เขี่ย เป็นต้น - ข้อห้ามสำหรับผู้ป่วย เช่น ห้ามรับประทานผักชะอมและผักกระเฉด เพราะจะทำให้ปวดเมื่อยทางร่างกาย เป็นต้น - ข้อห้ามสำหรับหญิงมีครรภ์ เช่น ห้ามดื่มกาแฟเพราะจะทำให้ลูกผิวไม่สวย ห้ามรับประทานข้าวก้นหม้อเพราะจะทำให้คลอดลูกยาก เป็นต้น

กลุ่มคนญวนเก่าเป็นกลุ่มที่ประกอบอาชีพรับราชการมากที่สุด เพราะถือว่าเป็นคนไทยย่อมได้รับสิทธิเท่าเทียมคนไทยทุกประการ และความรู้สึกของคนเหล่านี้ไม่แตกต่างไปจากคนไทย ดังนั้น จึงนิยมส่งบุตรหลานให้ร่ำเรียนจบชั้นปริญญาตรีหรือปริญญาโท หรือสูงกว่านั้น แต่ตามกฎหมายคนญวนอพยพเรียนจบสูงสุดได้เพียงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ทำให้ญวนอพยพที่มองการณ์ไกลถึงอนาคตของบุตรหลาน ยกบุตรของตนให้เป็นบุตรของคนไทย หรือให้เป็นบุตรบุญธรรม เพื่อให้ได้สิทธิเท่าเทียมคนไทย ปัจจุบันบุคคลเหล่านี้รับราชการในสังกัดกระทรวงต่าง ๆ ปกครองพลเมืองไทยอยู่เป็นจำนวนมาก (หน้า 34)

ผู้เขียนไม่ได้ระบุชัดเจนเกี่ยวกับการสาธารณสุขและการรักษาพยาบาลมีเพียงคติข้อห้ามในการบริโภคอาหารที่ได้กล่าวไปแล้วเท่านั้น

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

คนญวนที่อาศัยอยู่ในจังหวัดนครพนม เป็นคนญวนที่อพยพมาเพื่อลี้ภัยทางการเมืองเพื่อเข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทยได้รับความช่วยเหลือจากคนไทยในท้องถิ่นเป็นอย่างดี แต่บางอย่างอาจไม่เท่าเทียมคนไทยนัก เช่น เรื่องการศึกษา หรือการประกอบอาชีพบางอย่าง ทำให้คนญวนบางส่วนจ้างคนไทยมาเป็นเจ้าของกิจการ หรือให้รับบุตรคนญวนเป็นบุตรบุญธรรม (หน้า 34) เพื่อจะได้มีสิทธิเท่าเทียมกับคนไทย นอกจากนี้ คนญวนยังมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับคนจีน เพราะคนญวนมีการนับถือศาสนาและลัทธิต่างๆ เหมือนคนจีน (หน้า 35) และมีพิธีกรรมต่างๆ คล้ายคลึงกันอีกด้วย เช่น เทศกาลวันตรุษญวน จะตรงกับเทศกาลวันตรุษจีนของทุกปี เทศกาลวันสารทจีน คนญวนก็จะมีการเซ่นไหว้บรรพบุรุษเช่นกัน (หน้า 36)

คนญวนในปัจจุบันอาจไม่ยึดมั่นในประเพณีดังเดิมเท่าใด ทั้งนี้ อาจเป็นเพราะคนญวนบางกลุ่มที่ได้เรียนหนังสือ และได้ทำงานในหน่วยงานของรัฐบาลและเอกชน จะคบค้าสมาคมกับกลุ่มอื่นบ้างที่นอกเหนือจากกลุ่มคนญวนด้วยกัน เช่น เพื่อนฝูงที่เรียนหนังสือด้วยกัน หรือทำงานด้วยกัน กล่าวคือ การได้รับวัฒนธรรมใหม่เข้ามามีส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อสังคมของคนญวนเป็นอย่างมาก เช่น การรับเอาวัฒนธรรมของชาวไทยหรือชาติตะวันตกเข้ามาใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นเงื่อนไขสำคัญที่ทำให้ทัศนคติของคนญวนเริ่มรับรู้ข่าวสารภายนอกมากและที่เห็นได้ชัด คือ การที่ไม่ห้ามลูกสาวหรือลูกชายแต่งงาน กับคนไทย หรือชาติอื่น (หน้า 33-34)

ไม่มีข้อมูล

งานชิ้นนี้เน้นศึกษาวัฒนธรรมการบริโภคอาหารของคนญวนในเขตเทศบาลนครพนม พบว่า แหล่งที่มาของอาหาร มีทั้งอาหารที่ผลิตขึ้นเอง ได้แก่ อาหารประเภทเนื้อ และประเภทผัก การที่คนญวนผลิตอาหารขึ้นเองก็เนื่องมาจากการที่นิสัยอดทน ขยัน และรู้จักพึ่งตนเอง นอกนั้นจะเป็นอาหารที่หาซื้อได้จากท้องตลาด ลักษณะของอาหาร คนญวนนิยมทำอาหารแบบการต้ม และการตุ๋น คล้ายคนจีน บริโภคเนื้อหมูและเนื้อไก่ ข้าวจ้าว และนิยมบริโภคผักชนิดต่างๆ เครื่องดื่มจะดื่มชาตามวัฒนธรรมแบบเวียดนาม ส่วนขนมจะมีขนมขาวยัดไส้ (Banh Dom) ข้าวต้มญวน (Banh Chung) วิธีการประกอบอาหาร การประกอบอาหารของคนญวนจะขึ้นอยู่กับประเภทของอาหาร เช่น อาหารประเภทข้าว ประเภทแกง ประเภทต้ม ประเภทยำ ประเภทอบหรือตุ๋น ประเภทคั่ว ประเภทผัด ประเภทปิ้งย่าง ประเภททอด เป็นต้น วิธีการจะมีความแตกต่างกันออกไป อย่างไรก็ตามวัฒนธรรมการบริโภคอาหารของคนญวน ถึงแม้จะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของกลุ่ม มีความเชื่อเข้ามาเกี่ยวข้องซึ่งปฏิบัติมาตั้งแต่บรรพบุรุษ แต่เมื่อเข้ามาอยู่อาศัยในท้องถิ่นที่แตกต่างจึงพบว่ามีการผสมผสานกับวัฒนธรรมท้องถิ่นอีสานในหลายด้านไม่เว้นแม้แต่เรื่องของการบริโภคอาหาร

แผนผัง 1. แผนผังเขตอาศัยของชาวเวียดนามชุมชนหนองแสง 2 (หน้า 25) 2. แผนที่ชุมชนชาวเวียดนามบ้านนาจอก ตำบลหนองญาติ (หน้า 26) 3. แผนผังเขตอาศัยของชาวเวียดนามชุมชนวัดศรีเทพ (หน้า 28) 4. แผนผังเขตอาศัยของชาวเวียดนามในชุมชนหอนาฬิกาและชุมชนตลาด (หน้า 29) 5. แผนผังเขตอาศัยของชาวเวียดนามในเขตเทศบาลเมืองนครพนม (หน้า 30)