งานศึกษาเรื่องนี้อธิบายประเด็นเรื่องความหลากหลายทางวัฒนธรรมในประเทศไทยและอัตลักษณ์ของไทย ซึ่งให้ข้อมูลตั้งแต่สภาวะความหลากหลายทางวัฒนธรรมซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยก่อนที่ตะวันตกจะเข้ามาในอาณาจักรสยาม ช่วงรัชกาลที่ 1- รัชกาล7   งานศึกษาแบ่งชาติพันธุ์ในประเทศไทยโดยดูที่ภาษาที่ใช้ มีการอธิบายถึงอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของแต่ละชาติพันธุ์โดยภาพรวม
 
นอกจากนั้นงานศึกษาอธิบายถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรมหลังจากประเทศไทยเปลี่ยนแปลงการปกครอง โดยพูดถึงอิทธิพลจากตะวันตกที่เข้ามามีบทบาทและความเป็นมาของลัทธิชาตินิยมของไทย
 
นอกจากนี้ งานศึกษาได้กล่าวถึงรากฐานและการปลูกฝังชาตินิยมไทย และการทำให้ลัทธิชาตินิยมไทยแพร่หลายซึ่งเป็นผลมาจากการใช้นโยบายของรัฐ มีการอธิบายเกี่ยวกับปัญหาทางการเมืองที่เกิดขึ้นกับกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ไม่จะเป็นผู้คนที่อยู่บริเวณภาคเหนือและภาคอีสานของไทย ชาวเขา ชาวไทยมุสลิม ชาวไทยเชื้อสายจีน
 
 
งานศึกษายังให้ข้อมูลเกี่ยวกับนโยบายที่เปลี่ยนไปในการรับผู้ลี้ภัยและผู้อพยพเข้ามาในประเทศ  และจบด้วยประเด็นการรื้อฟื้นความหลากหลายทางวัฒนธรรมของประเทศไทยที่ถูกกลืนไปกับโลกาภิวัตน์ที่ถาโถมเข้ามาซึ่งทำให้มุมมองที่มีต่อวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาติพันธุ์ในไทยเปลี่ยนไป

ให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ไทยในเรื่องความหลากหลายของชาติพันธุ์ตั้งแต่สมัยที่ไทยยังเป็นสยามไปจนถึงการสถาปนาชาติไทย พร้อมกับอธิบายปัจจัยต่างๆที่มีผลให้ประชากรที่มีความแตกต่างทางชาติพันธุ์สามารถอยู่ร่วมกันภายใต้              อัตลักษณ์ความเป็นชาติไทยได้จนถึงทุกวันนี้

ไม่ปรากฏ

ความหลากหลายทางเชื้อชาติของประชากรไทยได้ถูกจำแนกตามความแตกต่างของภาษาท้องถิ่นที่ใช้ ประชากรที่อาศัยอยู่บริเวณอาณาจักรสยามในช่วงปลายศตวรรษที่19ส่วนใหญ่พูดภาษาที่จัดอยู่ในกลุ่มภาษาไตซึ่งประกอบไปด้วยมากกว่า 20ภาษา มีรูปแบบการสะกดคำที่พัฒนามาจากอาณาจักรใกล้เคียงซึ่งส่วนมากใช้ในเอกสารทางพุทธศาสนาและใช้ในราชการ และบางส่วนใช้ในกวีนิพนธ์และงานวรรณคดีอื่นๆ
 
ประชากรที่พูดภาษาไตแบ่งได้3กลุ่มหลัก โดยแบ่งตามวิธีการเขียนทางภาษาที่สำคัญ ได้แก่ ชาวสยาม ชาวลาว ชาวยวน
นักภาษาศาสตร์ระบุว่าชาวสยามในยุคศตวรรษที่19ประกอบไปด้วยประชากรที่พูดภาษาแตกต่างกันไปซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาษาที่จัดอยู่ในภาษาไทยภาคกลางและภาษาไทยภาคใต้ แม้ว่าจะใช้ภาษาไม่เหมือนกัน ประชากรเหล่านี้ต่างมองว่าตนเป็นกลุ่มเดียวกันเนื่องจากการใช้ตัวอักษรร่วมกันในเอกสารทางพุทธศาสนา
 
ชาวลาวเป็นกลุ่มคนพูดภาษาตระกูลไตแต่อยู่ในภาคเหนือและภาคอีสานของสยาม ซึ่งปัจจุบันบางส่วนคือภาคเหนือและภาคอีสานของไทย
 
 
ส่วนชาวยวนเป็นกลุ่มคนพูดภาษาตระกูลไตเรียกตนเองว่าคนเมืองอาศัยอยู่ในพื้นที่ทางภาคเหนือของประเทศไทย
 
 
สำหรับประชากรที่อาศัยในประเทศไทยแต่ไม่ได้พูดภาษาตระกูลไตเป็นภาษาแม่ประกอบไปด้วยประชากรที่พูดภาษาในตระกูลออสโตรเอเชียติกประมาณร้อยละ4-5ของประชากร ซึ่งได้แก่  ภาษาเขมรและภาษากุยเป็นส่วนใหญ่
 
นอกจากนั้นยังมีประชากรมุสลิมที่อาศัยในพื้นที่ที่เป็นของมาเลเซียในปัจจุบัน      เกดะห์ กลันตัน ตรังกานู เประ ปัตตานี และพื้นที่ชายแดนของปัตตานีซึ่งเป็นภาคใต้ของไทยในปัจจุบัน  
 
ประชากรซึ่งอาศัยในพื้นที่ประเทศไทยอีกกลุ่มที่ไม่ได้พูดภาษาตระกูลไตได้แก่ ชาวเขา ซึ่งพูดภาษากะเหรี่ยงและภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติก และประชากรที่พูดภาษาทิเบตโตเบอร์มาน อันได้แก่ อาข่า ลาหู่ ลีซู

ไม่ปรากฏ

งานศึกษาให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นความหลากหลายของวัฒนธรรมและชาติพันธุ์ในประเทศไทยโดยเริ่มจากอาณาจักรสยามในสมัยรัชกาลที่1ซึ่งได้ทรงสถาปณาราชวงศ์จักรีและย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่กรุงเทพฯความหลากหลายของวัฒนธรรมในพื้นที่ประเทศไทยเป็นผลมาจากการปกครองสมัยรัชกาลที่1-3ซึ่งมีการขยายอำนาจไปยังพื้นที่ที่เป็นภาคเหนือของไทยในปัจจุบัน  ลาว,ส่วนใต้สุดของยูนนาน,รัฐสุลต่านปัตตานี,เกดะห์,กลันตัน และตรังกานูในมาเลเซีย และอาณาจักรเขมร แต่ทว่าในปลายศตวรรษที่19ไปจนถึงต้นศตวรรษที่21 อาณาจักรสยามจำต้องสละพื้นที่บางส่วนให้อังกฤษและฝรั่งเศส พื้นที่ประเทศไทยในปัจจุบันจึงยังคงมีร่องรอยวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆอยู่

ไม่ปรากฏ

ไม่ปรากฏ

ไม่ปรากฏ

ไม่ปรากฏ

หนึ่งในกระบวนการสร้างชาตินิยมความเป็นไทยที่สำคัญ คือ การออกกฏหมายในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวให้ผู้อพยพทุกคนที่ต้องการได้สัญชาติไทยละทิ้งความจงรักภักดีต่อรัฐอื่นๆ และยอมอยู่ใต้การปกครองของพระมหากษัตริย์ไทยโดยสมบูรณ์
เพื่อสร้างความเป็นปึกแผ่นให้กับประเทศและขจัดความต้องการแยกตัวเป็นอิสระจากไทยของชาวอีสานในช่วงปี1954จอมพลสฤทธิ์ ธนะรัชต์ มีการบังคับใช้แผนพัฒนาภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย โดยเน้นพัฒนาเศรษฐกิจของภูมิภาคดังกล่าว
เดิมทีรัฐบาลไทยมีนโยบายที่ไม่เอื้อต่อการสร้างความสัมพันธ์อันดีกับกลุ่มชาวเขา มีการจัดกลุ่มชาวเขาว่าเป็นผู้อพยพเข้ามาประเทศไทยอย่างผิดกฎหมาย ในช่วงกลางทศวรรษ1960รัฐบาลได้ใช้กำลังทหารจัดการกับชุมชนชาวเขาและมีเงื่อนไขว่าจะให้ความช่วยเหลือกับชุมชนชาวเขาที่ไม่ได้สนับสนุนลัทธิคอมมิวนิสต์ การกระทำดังกล่าวได้ส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลและชุมชนชาวเขาย่ำแย่ลง ชุมชนชาวเขาหันไปสนับสนุนลัทธิคอมมิวนิสต์มากขึ้นและรัฐบาลปฏิเสธไม่อนุญาตให้ชาวเขาเป็นผู้พำนักอาศัยถาวรในประเทศไทย
 
ต่อมาภาพลักษณ์และสถานะของชาวเขาได้เปลี่ยนไป หลังจากที่รัฐบาลมีนโยบายสนับสนุนให้ชาวเขาเลิกปลูกฝิ่นและทำไร่เลื่อนลอยผ่านทางการสร้างงานให้กับชาวเขาผ่านโครงการหลวง
 
สำหรับชาวไทยมุสลิมในพื้นที่ชายแดนภาคใต้ ประมาณช่วงทศวรรษ1980รัฐบาลมีนโยบายผ่อนปรนต่อความคิดที่จะแยกตัวเป็นอิสระจากไทยของชาวไทยมุสลิมซึ่งรุนแรงมากในปัตตานี มีการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ที่เป็นชาวไทยมาเลย์เพื่อปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ดังกล่าว และมีการรับสมัครชาวไทยมาเลย์เข้าเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรโดยพรรคประชาธิปัตย์
 
ในส่วนของชาวไทยเชื้อสายจีน นโยบายกีดกันโรงเรียนที่ใช้ภาษาจีนในการสอนและนโยบายการรับผู้อพยพเข้าประเทศที่เข้มงวดขึ้นทำให้ชาวไทยเชื้อสายจีนรับเอาอัตลักษณ์ความเป็นไทยมาผสมผสานกับวัฒนธรรมของตนอย่างเป็นไปด้วยดี

ไม่ปรากฏ

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวมีการออกแผนการศึกษาภาคบังคับที่กีดกันมิให้มีการสอนนักเรียนด้วยภาษาอื่นนอกเหนือจากภาษาไทย เพื่อต่อสู้กับลัทธิชาตินิยมจีนและสร้างความมั่นคงให้กับชาตินิยมไทย
 
ต่อมาในหลังจากประเทศไทยเปลี่ยนแปลงการปกครอง รัฐบาลทหารซึ่งปกครองระหว่าง1932-1950ได้เข้ามามีบทบาทในเรื่องการศึกษาภาคบังคับของเด็กไทยซึ่งมีผลให้ภาษาไทยกลายเป็นภาษาประจำชาติอย่างแท้จริง
 
ยิ่งไปกว่านั้นการศึกษายังช่วยส่งเสริมอัตลักษณ์และชาตินิยมไทยในพื้นที่ห่างไกล การจัดตั้งโรงเรียนในพื้นที่ชุมชนชาวเขาส่งผลให้จำนวนชาวเขาที่สามารถอ่านเขียนภาษาไทยได้และนับถือศาสนาพุทธเพิ่มจำนวนขึ้น
 
แต่ในทางกลับกันการจัดตั้งโรงเรียนในพื้นที่ชายแดนภาคใต้เพื่อให้การศึกษาเป็นภาษาไทยไม่มีบทบาทมากนักในการสร้างความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับชาวไทยมุสลิมในชายแดนภาคใต้เห็นได้จากการที่พื้นที่ดังกล่าวเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่เด็กเข้ารับการศึกษาน้อยที่สุด

ไม่ปรากฏ

ไม่ปรากฏ

ไม่ปรากฏ

หลังจากรัฐได้ใช้นโยบายชาตินิยมเพื่อสร้างความเป็นอัตลักษณ์และความเป็นปึกแผ่นให้แก่ประเทศ ก่อให้เกิดลัทธิภูมิภาคนิยมในชาวไทยในพื้นที่ภาคอีสานและภาคเหนือที่เดิมทีมีเชื้อสายลาว ความสัมพันธ์กับชาวไทยในพื้นที่ดังกล่าวเป็นไปด้วยดีแม้ว่าอาจมีข้อขัดแย้งเกิดขึ้นบ้าง แต่รัฐบาลก็สามารถคลี่คลายและถนอมความสัมพันธ์ด้วยนโยบายต่างๆ
 
สำหรับชาวไทยมุสลิมในพื้นที่ภาคใต้ สิ่งที่แบ่งแยกคนกลุ่มนี้ออกจากคนส่วนใหญ่คือศาสนาอิสลามที่เป็นอัตลักษณ์ไม่ใช่ชาติพันธุ์ที่แตกต่าง รัฐบาลรับมือกับความต้องการแยกตัวเป็นอิสระด้วยนโยบายโอนอ่อนผ่อนปรน
 
สำหรับชาวไทยเชื้อสายจีน คนกลุ่มนี้เข้ามามีบทบาทในเศรษฐกิจการเมืองไทยอย่างมาก มีการปรับตัวผสมผสานวัฒนธรรมไทยกับจีนอย่างลงตัว นโยบายที่รัฐใช้กับคนกลุ่มนี้ไม่ได้มุ่งโจมตีแต่พยายามรวมวัฒนธรรมของชาวไทยเชื้อสายจีนเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของความหลากหลายทางวัฒนธรรมของไทย

ตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่1950เป็นต้นมา มีการอพยพของชาวไทยในพื้นที่ชนบทเข้าสู่เมืองอย่างต่อเนื่องอันเป็นผลมาจากการเติบโตของเศรษฐกิจและภาคอุตสาหกรรมที่ขยายตัว วัฒนธรรมเมืองของชนชั้นกลางแพร่หลายไปทั่วเป็นผลมาจากโลกาภิวัตน์ซึ่งถูกถ่ายทอดผ่านสื่อต่างๆ ศาสนาพุทธมีความหลากหลายมากขึ้นแบ่งออกเป็นความเชื่อที่แตกต่างกันไป วัฒนธรรมสมัยก่อนที่เคยถูกมองว่าล้าหลังกลับมาได้รับความสนใจจากคนทั่วไป

ไม่ปรากฏ

Thailand, Ethnic and Ethno regional Composition of Thailand,