รายงานวิจัยชิ้นนี้เป็นความพยายามทำความเข้าใจระบบเศรษฐกิจและสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์ลาหู่แดง "Lau Nyi" หมู่บ้าน Sha O Kha บนพื้นที่สูงบริเวณดอย Mae Tad อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ระบบเศรษฐกิจของหมู่บ้านอยู่บนพื้นฐานของการทำไร่หมุนเวียน พืชหลักที่ทำการเพาะปลูกคือ ข้าว ข้าวโพด พริกและฝิ่น และมีการค้าขายแลกเปลี่ยนทั้งภายในหมู่บ้านและกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ ภายนอก ไม่ว่าจะเป็น8oไทยภาคเหนือ และจีนฮ่อ พ่อค้าเหล่านี้มักจะเดินทางเข้ามาในหมู่บ้านปีละหลายครั้งเพื่อทำการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้า การค้าขายเป็นหลักประกันหากการเก็บเกี่ยวผลผลิตไม่ได้ผลเต็มที่พวกเขาก็ยังสามารถอยู่ได้จนถึงฤดูการเก็บเกี่ยวครั้งต่อไป ลักษณะโครงสร้างสังคมลาหู่แดง "Lau Nyi" เป็นสังคมที่มีความเป็นอิสระและความเท่าเทียมกัน ซึ่งหมายถึงการเป็นอิสระจากสังคมของตนเองและเป็นอิสระจากสังคมอื่น ทุกคนต่างทำงานของตนเองมีความเท่าเทียมกันไม่มีความเหลื่อมล้ำทางสังคมมากนัก และโครงสร้างทางสังคมของลาหู่แดง "Lau Nyi" เป็นโครงสร้างหลวมไม่มีการสร้างสัมพันธ์ในรูปแบบสายตระกูลคือโคตรตระกูล ซึ่งลักษณะโครงสร้างทางสังคมมีความสัมพันธ์กับแนวคิดของความเป็นอิสระความเท่าเทียมกันรวมถึงรูปแบบการดำรงชีวิตที่ต้องอพยพย้ายถิ่นฐานอยู่เสมอ การที่รัฐบาลไทยจะเข้ามาปกครองกลุ่มลาหู่แดง "Lau Nyi" รัฐควรจะมีความรู้ความเข้าใจลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมหมู่บ้านลาหู่แดง "Lau Nyi" รายงานวิจัยชิ้นนี้หวังว่าจะเป็นส่วนช่วยในการสร้างความเข้าใจระหว่างรัฐและลาหู่แดง "Lau Nyi" เพิ่มมากขึ้นรวมถึงเสนอแนวทางในการแก้ปัญหาปางประการตามความเห็นของผู้วิจัย (หน้า 550-558)

การศึกษาระบบเศรษฐกิจและสังคมลาหู่แดง "Lahu Nyi" หมู่บ้าน Sha O HKa อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่

ไม่มี

ลาหู่แดง หมู่บ้าน Sha O HKa อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่

ภาษาในการสื่อสาร ในการติดต่อสื่อสารระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงทางภาคเหนือของประเทศไทย ภาษาลาหู่มีความสำคัญในฐานะของภาษาที่ใช้ติดต่อระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ ลีซอ "Lisu" อาข่า ผู้ชายส่วนใหญ่จะพูดลาหู่ได้ รวมถึงพ่อค้าจีนฮ่อก็สามารถพูดภาษาลาหู่ได้เช่นกัน แต่ลาหู่เองไม่สามารถพูดภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ บนพื้นที่สูงได้มากนัก สำหรับการติดต่อกับคนไทยภาคเหนือในพื้นที่ราบ ลาหู่แดง "Lahu Nyi" จะใช้ภาษาไทยเหนือ (คำเมือง) ในการสื่อสาร (หน้า 544-545)

ค.ศ.1970

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

การเลือกพื้นที่ในการทำไร่ ลาหู่แดง"Lahu Nyi" พิจารณาเลือกพื้นที่ในการทำไร่หมุนเวียนโดยคำนึงปัจจัยทั้ง 6 ประการดังนี้ 1. ลักษณะพืชพรรณ : พื้นที่จะเหมาะสมในการทำไร่ถ้ามีไม้ไผ่ประเภทต่าง ๆ ขึ้นอยู่เช่น ต้นไผ่ชนิด Meh Sha and Va Kaw ขึ้นอยู่ พื้นที่จะเหมาะสมต่อการทำไร่พริก สำหรับไร่ฝิ่นจะเป็นต้นไผ่ชนิด Va Kaw จะเป็นผลให้พื้นที่สามารถใช้ในการปลูกฝิ่นได้หลายปี และในพื้นที่ที่มีต้นไผ่ชนิด Meh Baw จะเป็นพื้นที่เหมาะสมสำหรับการเพาะปลูกข้าวแต่จะไม่เหมาะสมต่อการเพาะปลูกพริก 2. ดิน : ดินสีดำหรือสีแดงและนุ่มเหมาะสมต่อการปลูกพริกและปลูกข้าว ดินสีดำหรือสีเทาและมีพืชปกคลุมดินอยู่จะเป็นพื้นที่เหมาะสมสำหรับการปลูกฝิ่น และพื้นที่ดินทรายไม่เหมาะต่อการเพาะปลูก 3. หิน : ในพื้นที่เพาะปลูกข้าวและพริกมีหินก้อนใหญ่ได้แต่ไม่ควรมีหินมากจนเกินไป สำหรับพื้นที่ปลูกฝิ่นมีหินก้อนใหญ่มากแสดงว่าพื้นที่เหมาะสมต่อการเพาะปลูก 4. ระดับความสูง : ข้าวควรปลูกที่ระดับต่ำกว่า 1,000 เมตร ถ้าสูงกว่าระดับนี้จะเพาะปลูกได้ไม่ดีในหมู่บ้านพื้นที่ปลูกข้าวอยู่ที่ระดับความสูง 800-1000 เมตร พริกควรจะปลูกที่ระดับความสูงต่ำกว่า 1,000 เมตรระดับสูงกว่านี้พริกจะเจริญเติบโตได้ดีแต่จะมีโรครบกวนมาก สำหรับพื้นที่ปลูกฝิ่นส่วนใหญ่จะสูงกว่าระดับ 1,000 เมตร 5. สภาพภูมิประเทศทั่วไป : พื้นที่ที่ไม่มีความชันมากเหมาะสมต่อการปลูกข้าว สำหรับพริกและฝิ่นความชันมีผลต่อการเลือกพื้นที่เพาะปลูก 6. พื้นที่ใกล้แหล่งน้ำ : พื้นที่ใกล้น้ำดีกว่าเพราะว่าจะช่วยให้พวกเขามีน้ำใช้อุปโภคบริโภค (หน้า 333-341) ปฎิทินการทำงาน มกราคม กรีดฝิ่นเก็บเป็นฝิ่นดิบ เก็บเกี่ยวพริก เลือกพื้นที่ใหม่ในการเพาะปลูกข้าว พริกและฝิ่น กุมภาพันธ์ กรีดฝิ่นเก็บเป็นฝิ่นดิบ เก็บเกี่ยวพริก ถางไร่ มีนาคม เสร็จการกรีดฝิ่น เสร็จการเก็บเกี่ยวพริก ถางไร่ปีที่แล้วสำหรับการเพาะปลูกในปีนี้ เมษายน เผาที่ใหม่ที่จะใช้ในการเพาะปลูก ปลูกข้าวโพดในพื้นที่เก่าปีที่แล้ว และเตรียมปลูกพืชอื่นๆ เช่น งา ข้าวฟ่างและลูกเดือยในนาข้าว ถางที่สำหรับไร่ฝิ่นและไร่พริก หยอดเมล็ดในแปลงเพาะต้นกล้า ปลูกข้าวเบา พฤษภาคม กำจัดวัชพืช ปลูกข้าวเจ้า มิถุนาคม ปลูกข้าวเหนียว นำต้นพริกจากแปลงเพาะไปที่ไร่ กำจัดวัชพืชในไร่ข้าวเบา เตรียมพื้นที่ไร่ฝิ่นครั้งที่ 1 กรกฎาคม กำจัดวัชพืชในไร่ข้าวเหนียว และไร่พริก เตรียมพื้นที่สำหรับไร่ฝิ่นครั้งที่ 2 เก็บเกี่ยวข้าวโพด สิงหาคม เก็บเกี่ยวข้าวโพด เก็บเกี่ยวข้าวเบา เตรียมพื้นที่ไร่ฝิ่นครั้งที่ 3 กันยายน เก็บเกี่ยวข้าวโพด เก็บเกี่ยวพริก กำจัดวัชพืชไร่ฝิ่นก่อนการหยอดเมล็ดฝิ่น ตุลาคม เก็บเกี่ยวข้าวโพด เก็บเกี่ยวพริก หยอดเมล็ดฝิ่น กำจัดวัชพืชในไร่พริกและไร่ฝิ่น พฤศจิกายน เก็บเกี่ยวข้าวเหนียว กำจัดวัชพืชในไร่ฝิ่น เก็บเกี่ยวพริก ธันวาคม กำจัดวัชพืชในไร่ฝิ่น กรีดฝิ่นและเก็บเป็นฝิ่นดิบ เก็บเกี่ยวพริก งา ข้าวฟ่างและลูกเดือย การถางไร่ : ครัวเรือนจะเลือกพื้นที่สำหรับถางไร่และใช้เครื่องมือประเภทมีดพร้าในการถางไร่ ทั้งผู้หญิงและผู้ชายจะช่วยกันทำการถางไร่ สำหรับการโค่นต้นไม้ใหญ่เป็นหน้าที่ของผู้ชายและจะใช้ขวานเป็นเครื่องมือ เครื่องมือส่วนใหญ่ซื้อมาจากตลาดในเมืองพร้าว ราคา 30-50 บาท (หน้า 351-364) การเผาไร่ : เมื่อถางไร่ใหม่หรือไร่เก่าเสร็จจะปล่อยให้แห้งประมาณ 1 เดือนช่วงเดือนมีนาคมถึงอาทิตย์แรกของเดือนเมษายน ก็จะทำการเผาไร่ เป็นงานของผู้ชาย การเผาจะต้องใช้ความระมัดระวังและการดูทิศทางลม หลังจากนั้นจะเข้าเคลียร์พื้นที่เอาขอนไม้ที่ไม่ไหม้ออกจากพื้นที่ (หน้า 366) การปลูกข้าวโพด เริ่มทำการปลูกปลายเดือนมีนาคม-ต้นพฤษภาคม พื้นที่ปลูกข้าวโพดมักจะเป็นพื้นที่ที่เคยปลูกฝิ่นหรือปลูกพริกมาก่อน บางครั้งจะปลูกใกล้แม่น้ำใกล้กับพื้นที่ปลูกข้าวและปลูกพริก การปลูกจะขุดหลุมแล้วหยอดเมล็ดหลุมละ 3-4 เมล็ดหลังจากนั้นจะกลบซึ่งเป็นหน้าที่ของผู้หญิง การเก็บเกี่ยวข้าวโพดใช้เวลาทั้งหมดสี่เดือน เริ่มเดือนกรกฎาคม-ตุลาคม หลังจากเก็บเกี่ยวจะนำกลับไปเก็บไว้ในยุ้งฉาง (หน้า 413) การปลูกพริก เริ่มทำการเพาะต้นกล้าในแปลงเพาะในช่วงสัปดาห์ที่ 2 ของเดือนเมษายน พื้นที่สำหรับเพาะต้นกล้าจะอยู่ใกล้แหล่งน้ำและไม่ไกลจากไร่มากนัก สะดวกต่อการย้ายต้นกล้า ซึ่งจะทำการย้ายในช่งเดือนพฤษภาคม-กรกฎาคม ก่อนการย้ายต้นกล้าจะต้องมีการกำจัดวัชพืชในพื้นที่เพาะปลูกเสียก่อน นอกจากนี้ ในไร่พริกอาจจะมีการปลูกพืชอื่นๆ เช่น ข้าวฟ่าง งา ข้าวโพดรวมอยู่ด้วย การปลูกพืชเสริมชนิดใดขึ้นอยู่กับความต้องการของแต่ละครัวเรือน การกำจัดวัชพืชในไร่พริกจะทำ 2 ครั้ง/ปี การเก็บเกี่ยวพริกใช้เวลาทั้งหมด 7 เดือนโดยเริ่มจากเดือนกันยายน-มีนาคม เมื่อเก็บเกี่ยวพริกเสร็จจะนำมาตากแห้ง (หน้า 390-413) การปลูกข้าว ลาหู่แดง "Lahu Nyi" จะปลูกข้าว 2 ชนิดหลัก คือ ข้าวเบาจะปลูกก่อนในช่วงกลางเดือนเมษายน หลังจากนั้นอีก 3 อาทิตย์จะปลูกข้าวหลัก การขุดหลุมจะใช้เสียมเป็นงานของผู้ชาย แต่ผู้หญิงก็จะทำถ้าไม่มีแรงงานผู้ชาย การหยอดเมล็ดเป็นงานของผู้หญิง หลังจากนั้น จะทำการกลบหลุม การกำจัดวัชพืชซึ่งเป็นหน้าที่ของเด็กๆ แต่หากครอบครัวไม่มีแรงงานเด็กผู้ใหญ่ทั้งชายและหญิงจะช่วยกันกำจัดวัชพืช ซึ่งจะทำในช่วงต้นเดือนมิถุนาคม-ต้นเดือนกรกฎาคม และจะมีการทำหุ่นฟางไล่นกไม่ให้มารบกวน การเก็บเกี่ยวข้าวจะใช้เคียวเกี่ยวรวมเป็นมัดแล้วทำการนวดข้าวด้วยเท้าบนเสื่อไม่ไผ่ หลังจากนั้นจะนำไปเก็บในยุ้งฉาง ข้าวเบาจะเริ่มเก็บเกี่ยวก่อนตามมาด้วยข้าวหลักที่ปลูก (หน้า 416-420) การปลูกฝิ่น ในช่วงแรกจะต้องกำจัดวัชพืชและพุ่มไม้ออก เป็นหน้าที่ของทั้งผู้ชายและผู้หญิง บางครั้งจะทำการปลูกฝิ่นในพื้นที่เดิมแต่จะปลูกหลังจากที่ปลูกข้าวโพดในพื้นที่นั้นแล้ว การกำจัดวัชพืชในไร่ฝิ่นใช้แรงงานมากที่สุดหลังจากกำจัดวัชพืชเสร็จจะเริ่มหยอดเมล็ดและกลบทันที พื้นที่ปลูกฝิ่นมักเป็นที่ที่มีความชัน การปลูกจะเริ่มจากที่ต่ำขึ้นไปสู่ที่สูง การกรีดฝิ่นจะทำในช่วงเวลา 11 โมงเช้าจนถึง บ่าย 3 โมงเย็น ใช้เวลาเก็บเกี่ยวทั้งหมด 3 เดือน (หน้า 431-441) ฝิ่นในระบบเศรษฐกิจของ ลาหู่แดง"Lahu Nyi" หมู่บ้าน Sha O HK'a การขายฝิ่นและการขายพริกของลาหู่แดง"Lahu Nyi" แสดงความหมายของการยกระดับชีวิตเหนือไปจากการยังชีพด้วยการทำไร่หมุนเวียน ชาวบ้านรู้สึกว่าพวกเขาต้องการเครื่องมือและวัตถุอื่นๆ โดยเฉพาะเครื่องประดับจากเงิน วิทยุ ม้า และอื่นๆ ฝิ่นมักจะมีความหมายถึงการที่พวกเขาสามารถมีของฟุ่มเฟือยในชีวิตได้ แต่ฝิ่นก็เป็นเครื่องประกันความมั่นคงหากข้าวที่เพาะปลูกไม่สามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้เต็มที่ พวกเขาก็ยังสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้จนถึงฤดูการเก็บเกี่ยวครั้งต่อไป (หน้า 553-554) การล่าสัตว์ : ลาหูแดง "Lahu Nyi" ได้ชื่อว่ามีความสามารถในการล่าสัตว์ สัตว์ที่ล่า เช่นกวาง และ เม่น รวมถึงการล่าสัตว์ขนาดเล็กเช่น นก หนู อยู่บ่อยๆ อาวุธที่ใช้ในการล่าคือหน้าไม้ (หน้า 523-526) การหาของป่า : การเก็บพืชผักมีความสำคัญต่อระบบเศรษฐกิจของหมู่บ้านไม่มากนัก ส่วนใหญ่ลาหู่แดง "Lahu Nyi" จะยุ่งกับการเพาะปลูกข้าว พริก และฝิ่น แต่อาจจะมีการเก็บใบตองขายให้กับคนเมืองหรือเก็บใบชาป่าขายเมื่อราคาสูงในตลาด (หน้า 527) การจัดการแรงงาน : โครงสร้างทางสังคมลาหู่แดง "Lahu Nyi" เป็นโครงสร้างแบบหลวมไม่มีรูปแบบการสร้างความสัมพันธ์แบบสายตระกูลหรือโคตรตระกูล ทำให้แต่ละครัวเรือนเป็นอิสระต่อกัน ลักษณะสังคมแบบนี้เป็นส่วนสำคัญในการจัดการแรงงานสำหรับการทำไร่หมุนเวียน การร่วมมือระหว่างครัวเรือนมีน้อย แต่ในประเพณีดั้งเดิมของลาหู่ก็ช่วงเวลาที่หัวหน้าหมู่บ้านหรือผู้อาวุโสจะขอแรงงาน แต่ละครัวเรือนจะส่งสมาชิกอย่างน้อย 1 คนมาช่วยงานและจะมีการฆ่าหมูสำหรับทำอาหารกลางวันเลี้ยงคนที่มาช่วยงาน อย่างไรก็ตามในบางช่วงของปีครัวเรือนอาจจะได้รับการช่วยเหลือแรงงานจากเพื่อนสนิทหรือญาติพี่น้องในหมู่บ้านและมีการจ่ายเงินค่าจ้างให้หรือให้สิ่งของอื่นๆ ตอบแทนโดยเฉพาะฝิ่น (หน้า 460-463) การค้ากับกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ : กลุ่มพ่อค้ามักจะเข้ามาในหมู่บ้านบ่อยครั้ง ทั้งพ่อค้าคนไทยภาคเหนือที่อาศัยอยู่บนพื้นที่ราบ จีนฮ่อ ใน อ.แม่สาย จ. เชียงราย แต่ส่วนใหญ่พ่อค้ามักจะมาจากพื้นที่ราบบริเวณหุบเข้าใน อ. พร้าว อ.เวียงป่าเป้า และ อ. แม่สาย ของที่นำมาขายมักจะเป็นสินค้าอุปโภค บริโภค ของใช้ในครัวเรือน เสื้อผ้า โดยจะจ่ายเป็นเงินสดหรือแลกเปลี่ยนกับพริก ฝิ่นหรือพืชผักต่างๆ (หน้า 533-534)

ลาหู่แดง "Lahu Nyi" หมู่บ้าน Sha O HK'a มีลักษณะเด่นคือมีโครงสร้างสังคมที่มีความเป็นอิสระและเท่าเทียมกัน สังคมที่มีการอพยพเคลื่อนย้ายอยู่เสมอ และเป็นสังคมที่มีโครงสร้างหลวม แนวคิดเกี่ยวกับความอิสระไม่ขึ้นแก่ใคร และความเท่าเทียมอยู่ในแนวคิดของสังคมลาหู่อย่างเห็นได้ชัด ทุกคนในแต่ละครัวเรือนจะทำงานในไร่ของตนไม่นิยมจ้างแรงงาน อิสรภาพของลาหู่แดง "Lahu Nyi" คือการเป็นอิสระทั้งจากสังคมของตนเองและจากสังคมของผู้อื่น แม้ว่าพวกเขาจะรับรู้ว่าวิถีชีวิตของพวกเขายากลำบากกว่ากลุ่มคนที่อาศัยอยู่บนพื้นที่ราบ แต่พวกเขาก็มีจิตสำนึกของการเป็นลาหู่ พวกเขาคิดว่าภูเขาเป็นบ้านและพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งในสภาพแวดล้อมแบบนี้ แต่ละครัวเรือนจะเป็นอิสระต่อกัน และมีสภาพความเป็นอยู่ที่เท่าเทียมกัน มีเพียงส่วนน้อยที่จะร่ำรวยกว่าผู้อื่น (หน้า 550-552) สังคมลาหู่แดง "Lahu Nyi" มีระบบเศรษฐกิจอยู่บนพื้นฐานของการทำไร่หมุนเวียน ทำให้ต้องอพยพเคลื่อนย้ายอยู่เสมอ บ้านจะสร้างอย่างง่ายๆ และไม่มีสิ่งของมากนัก การอพยพส่วนใหญ่จะทำหลังจากที่เสร็จฤดูการเก็บเกี่ยวผลผลิต และต้องการหาพื้นที่ใหม่ในการเพาะปลูก แต่ในบางกรณีหากมีการเจ็บป่วย โรคร้ายที่หมอผีประจำหมู่บ้านไม่สามารถแก้ไขได้ หรือมีคำทำนายให้อพยพ ก็จะมีการอพยพเคลื่อนย้ายเช่นกัน (หน้า 552-553) ลาหู่แดง "Lahu Nyi" มีความเป็นอิสระในแต่ละครัวเรือน และหากมีข้อโต้แย้งในการอพยพเคลื่อนย้าย หรือการไม่ยอมรับอำนาจของหัวหน้าหมู่บ้านหรือผู้อาวุโสประจำหมู่บ้าน ก็จะทำให้เกิดการแยกตัวออกจากกัน อีกทั้งลาหู่แดง "Lahu Nyi" ไม่มีการนับถือสายตระกูลหรือโคตรตระกูลสำหรับยึดเหนี่ยวพวกเขาไว้ด้วยกัน จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะมีการแตกแยกออกเป็นกลุ่มย่อยในแต่ละครัวเรือน รวมทั้งแนวคิดการไม่ตั้งถิ่นฐานถาวรทำให้พวกเขายังคงลักษณะทางสังคมแบบนี้ไว้อย่างน้อยก็ในอนาคตอันใกล้นี้ (หน้า 553) การช่วยเหลือซึ่งกันและกัน : ในหมู่บ้านลาหู่แดง "Lahu Nyi" จะมีการให้ของขวัญต่อกันโดยเฉพาะในเทศกาลต่างๆ เช่น วันปีใหม่ โดยแต่ละครัวเรือนจะนำของขวัญไปให้อีกครัวเรือนหนึ่งหรือนำของขวัญไปให้กับเพื่อนสนิท หรือให้ของขวัญกับคนที่เคยมารับจ้างเป็นแรงงานในไร่ โดยหวังผลที่จะได้รับการช่วยเหลือด้านแรงงานต่อไปในอนาคต สำหรับพ่อค้าคนไทยที่เดินทางเข้ามาค้าขายในหมู่บ้าน จะได้รับการดูแลต้อนรับจากเพื่อนลาหู่เช่นเดียวกันกับเมื่อลาหู่เดินทางไปในพื้นที่ราบ ก็จะพักแรมและได้รับการต้อนรับจากเพื่อนคนไทย (หน้า 561)

หัวหน้าหมู่บ้านลาหู่แดง "Lahu Nyi" ได้รับการยอมรับจากเจ้าหน้าที่รัฐประจำอำเภอ หัวหน้ามีชุดประจำตำแหน่ง แต่เนื่องจากหมู่บ้านค่อนข้างห่างไกลจากอำเภอ ทำให้การไปประชุมที่อำเภอเป็นไปได้ลำบาก แต่รัฐบาลไทยก็ประสบความสำเร็จในการสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนบนพื้นที่สูง แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐไม่ควรแสดงบทบาทของผู้มีอำนาจเหนือกว่า (หน้า 559-561)

ไม่มีข้อมูล

ความรู้เกี่ยวกับภายนอก ความรู้เกี่ยวกับเรื่องราวภายนอกหมู่บ้านมาจากการที่พ่อค้าเข้ามาเยี่ยมเยือนหมู่บ้าน ลาหู่แดง "Lahu Nyi" มีความรู้เกี่ยวกับเชียงใหม่ค่อนข้างกว้างขวาง จังหวัดทางภาคเหนือที่รู้จักส่วนใหญ่จะตอบว่า เชียงใหม่ เชียงราย และลำปางและรู้ว่ากรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงของประเทศไทย มีกษัตริย์ปกครอง และพวกเขารับรู้ว่ากำนันเป็นหัวหน้าตำบล สำหรับความรู้เกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์และดินแดนต่างๆ พวกเขารู้ว่ามีดินแดนไทใหญ่ ดินแดนฝรั่ง ดินแดนคอมมิวนิสต์ (หมายถึงจีน) (หน้า 546-548)

กลุ่มคนที่ติดฝิ่นส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มผู้สูงอายุที่ไม่ได้ทำงานในไร่แล้ว มีหนุ่มสาวติดฝิ่นแต่พวกเขาก็รับรู้ว่าถ้าติดฝิ่นโอกาสที่จะหาคู่แต่งงานเป็นไปได้ยาก ส่วนใหญ่จะใช้ฝิ่นหลังจากที่แต่งงานงานและส่งผลให้เกิดการแตกแยกของครอบครัว ยกเว้นแต่ทั้งสามีและภรรยาจะติดฝิ่นด้วยกันทั้งคู่จึงจะอยู่ด้วยกันได้ สาเหตุของการติดฝิ่นในเบื้องต้นเป็นการใช้เพื่อการรักษาอาการเจ็บป่วย หรืออาการเจ็บปวดจากอุบัติเหตุและติดฝิ่นต่อมา การรักษาการติดฝิ่นที่กรุงเทพฯ ไม่ใช่วิธีการที่ดีในการรักษา เนื่องจากสภาพแวดล้อมแตกต่างจากบนภูเขามาก มีชาวบ้านไปรับการรักษาแต่ก็กลับมาติดฝิ่นอีกครั้ง ผู้วิจัยแนะนำโรงพยาบาลบนดอยสุเทพ จ.เชียงใหม่เป็นสถานที่ดีกว่าเนื่องจากสภาพแวดล้อมใกล้เคียงกับหมู่บ้าน อย่างไรก็ตาม การรักษาอาการติดฝิ่นจะไม่ได้ผล 100 เปอร์เซ็นต์ ถ้ารัฐบาลหรือมิชันนารีไม่ช่วยสนับสนุนเรื่องยา เนื่องจากปัจจุบันมีการใช้ฝิ่นเป็นยารักษาโรค (หน้า 553-558) การรักษาด้วยยาสมัยใหม่ไม่จำเป็นต้องขัดแย้งกับความเชื่อเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บซึ่งเกิดจากการกระทำของผีหรือสิ่งเหนือธรรมชาติ "Spirit" แต่อาจจะเป็นทางเลือกเมื่อการรักษาของหมอผีผู้ประกอบพิธีกรรมในหมู่บ้านไม่สำเร็จ และควรมีการจัดทีมแพทย์เคลื่อนที่เข้ามาในหมู่บ้านเพื่อช่วยเหลือผู้เจ็บป่วย และจากอัตราการเจริญเติบโตของประชากรในภาคเหนือควรจะมีการหาวิธีในการวางแผนครอบครัว ซึ่งอาจจะใช้ยาคุมกำเนิดหรือวิธีอื่นๆ ทางการแพทย์ (หน้า 557-558)

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

ลาหู่แดง "Lahu Nyi" มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนเมืองในพื้นที่ราบมากกว่ากลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ ที่อาศัยอยู่บนพื้นที่สูง เมื่องต้องการความช่วยเหลือลาหู่แดง "Lahu Nyi" จะมองหาจากหมู่บ้านลาหู่ใกล้เคียงและตรงไปหมู่บ้านของคนเมืองในพื้นที่ราบ (หน้า 559-561)

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

ข้อเสนอแนะจากผู้วิจัย 1. การทำไร่หมุนเวียนไม่ใช่การทำลายทรัพยากรป่าไม้และแหล่งน้ำ รัฐบาลและกรมป่าไม้ควรทำความเข้าใจในว่าการทำไร่หมุนเวียนเป็นระบบที่มีวงจร แต่ปัญหาการทำไร่หมุนเวียนมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มประชาการ และผลกระทบจากการพัฒนาระบบเศรษฐกิจและสังคมภาคเหนือ การควบคุมประชากรไม่ใช้การวางแผนครอบครัวเพียงอย่างเดียว แต่รวมไปถึงการควบคุมการอพยพเข้ามาใหม่ของประชากรเข้ามาสู่พื้นที่สูง ซึ่งในการแก้ปัญหานี้จะต้องมีการร่วมมือกันระหว่างประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในระยะยาวจะต้องมีการให้ความรู้คนไทยภาคเหนือไม่ให้พวกเขาทำลายทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ รวมถึงควบคุมอัตราการเจริญเติบโตของประชากรและการทำการเกษตรกรรมของพวกเขา โดยจำกัดการทำเกษตรกรรมบนพื้นที่สูงเพื่อสามารถรักษาระบบเศรษฐกิจทั้งในพื้นที่สูงและพื้นที่ลุ่มเอาไว้ รวมถึงยังคงรักษาทรัพยากรธรรมชาติไว้ได้ (หน้า 310-314) 2. รัฐบาลไทยควรให้ความสนใจต่อลักษณะทางสังคมของลาหู่แดง "Lahu Nyi" และรัฐอาจก่อให้เกิดความผิดพลาดและไม่สามารถดำเนินงานตามจุดมุ่งหมายได้หากพยายามเข้ามาในหมู่บ้านในฐานะของผู้เหนือกว่า การศึกษา วัตถุ อาจจะได้รับการยอมรับจากลาหู่แดง "Lahu Nyi" แต่พวกเขาจะไม่ยอมรับระบบสังคมที่มีอำนาจสูงกว่า 3. จากการทำไร่หมุนเวียนอาจจะไม่ได้รับการสนับสนุนให้กระทำต่อไปได้ในอนาคต ควรจะมีการเปลี่ยนเป็นการทำการเกษตรกรรมบนพื้นที่สูง และปรับปรุงดูแลพื้นที่ลุ่มให้คงความอุดมสมบูรณ์ของป่าไม้เอาไว้ แต่ควรมีการระมัดระวังในการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เนื่องจากการทำเกษตรกรรมมีความแตกต่างไปจากการทำไร่หมุนเวียนของพวกเขา และจะทำให้พวกเขายอมรับการจ้างแรงงานได้ง่ายขึ้น ซึ่งอาจจะนำไปสู่การเป็นคนอื่น "Being another person's man" (หน้า 550-552) 4. การพยายามจัดการกับปัญหาการปลูกฝิ่นควรจะคำนึงถึงปัจจัย 2 ประการคือ ระบบเศรษฐกิจและการใช้ฝิ่นในการรักษาอาการเจ็บป่วย ถ้าเลิกปลูกฝิ่นพวกเขาก็ไม่สามารถทำการค้าขายซึ่งเคยมีอยู่กว่าร้อยปีในพื้นที่หุบเขา และพวกเขาใช่ฝิ่นเป็นยาในการรักษาอาการเจ็บป่วย ถ้าหากยังไม่มียาอื่นๆ มาทดแทนได้ก็จะยังคงมีการปลูกฝิ่นอยู่ (หน้า 553-557) 5. การศึกษาจะช่วยให้ลาหู่แดง "Lahu Nyi" สามารถดำรงชีวิตในรูปแบบของการเป็นประเทศขนาดใหญ่ได้ ในหมู่บ้านไม่มีแนวคิดเรื่องการศึกษา มีเพียงชายลาหู่ 1 คนที่ส่งลูกไปอยู่กับเพื่อนคนไทยที่หมู่บ้านในอำเภอพร้าว เพื่อจะได้ศึกษาเล่าเรียน ในหมู่บ้านเด็กๆ ต้องช่วยงานในไร่หรือช่วยดูแลน้องเมื่อแม่หรือพี่สาวคนโตไปทำงาน ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนแปลงสังคมแต่หากสามารถแก้ไขเรื่องแรงงานเด็กได้ก็จะทำให้เด็กสามารถไปโรงเรียนได้ และในหลายหมู่บ้านคริสต์เตียนลาหู่มีโรงเรียนในหมู่บ้านและเด็กๆ ไปโรงเรียน กลุ่มคริสต์เตียนลาหู่จึงเป็นกลุ่มที่ได้รับการศึกษาดีกว่า รัฐบาลไทยควรตระหนักในเรื่องนี้ (หน้า 558-559) 6. สำหรับเจ้าหน้าที่รัฐไม่มีการแลกเปลี่ยนของขวัญ และเมื่อเข้ามาในหมู่บ้านเจ้าหน้าที่ไม่ควรให้ชาวบ้านฆ่าหมูเพื่อนำมาประกอบอาหาร หรือควรจะให้เงินตอบแทน (หน้า 561) 7. รัฐบาลควรจัดการเรื่องภาษีเถื่อนและการจัดเก็บภาษีควรมีการประชุมขอความร่วมมือกับหัวหน้าหมู่บ้าน 8. ภาคเหนือของประเทศไทยเป็นดินแดนที่มีวัฒนธรรมหลากหลาย และมีสังคมที่ซับซ้อนยากที่จะเปลี่ยนแปลงให้เป็นไปตามทิศทางของกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง ควรให้ลาหู่แดง "Lahu Nyi" มีอิสระในการดำรงชีวิตตามรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง และพวกเขาก็ไม่ได้ต่อต้านอำนาจรัฐหรือก่อปัญหาร้ายแรงอย่างในประเทศเพื่อนบ้านของไทย งานวิจัยนี้หวังว่าจะเป็นส่วนช่วยให้เกิดความเข้าใจในระบบ เศรษฐกิจและสังคมของลาหู่แดง "Lahu Nyi" มากขึ้นและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงกับรัฐบาลไทย (หน้า 564-565)

ไม่มี