การเผยแพร่ศาสนาพุทธ ส่วนมากจะใช้วิธีการเข้าไปร่วมมือจากหน่วยงานของทางราชการที่เข้าไปให้ความช่วยเหลือกะเหรี่ยงในหมู่บ้าน หลังจากนั้น มีการสร้างสำนักสงฆ์ให้พระสงฆ์จำพรรษาเพื่อเผยแพร่พุทธศาสนาโดยชักชวนกะเหรี่ยงในหมู่บ้านให้นำบุตรหลานมาบวชเป็นสามเณร ตั้งแต่ พ.ศ. 2527 จนถึงปัจจุบัน มีเด็กชายกะเหรี่ยงที่เข้าบวชเป็นสามเณรมาแล้วจำนวน 4 คน และมีผู้นับถือศาสนาพุทธจำนวน 23 ครอบครัว จำนวน 120 คน สำหรับการปฏิบัติศาสนกิจนั้นจะคล้ายกับชาวไทยพุทธโดยทั่วไป ส่วนทางด้านการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ จะใช้วิธีการเผยแพร่ศาสนาควบคู่กับการให้ความช่วยเหลือแก่กะเหรี่ยง ได้แก่ การให้ความช่วยเหลือด้านการศึกษา ด้านการประกอบอาชีพและด้านการอนามัย โดยมีการช่วยเหลือที่เป็นประโยชน์ต่อการดำรงชีวิตของกะเหรี่ยง เช่น การตั้งธนาคารข้าว การให้เงินกู้ในการประกอบอาชีพ โดยจะให้ความช่วยเหลือแก่กะเหรี่ยงทุกครอบครัวที่ประสบความเดือดร้อนจากการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525 จนถึงปัจจุบัน มีกะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะที่นับถือศาสนาคริสต์จำนวน 10 ครอบครัว สำหรับการปฏิบัติศาสนากิจโดยทั่วไปจะเหมือนกับผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์ทั่วไป วิธีที่ทั้งสองศาสนาใช้นั้น มีลักษณะคล้ายกัน คือ การเข้าไปให้ความช่วยเหลือแก่กะเหรี่ยงควบคู่กับการชักชวนให้เข้ามานับถือศาสนาของตน สำหรับความแตกต่างกันนั้น พบว่าทางศาสนาคริสต์มีความพร้อมในการช่วยเหลือมากกว่าทางด้านพุทธศาสนา ทั้งนี้เนื่องจากทางด้านศาสนาคริสต์มีเงินทุนสนับสนุนในการเผยแพร่ศาสนาที่มั่นคง ตลอดจนบาทหลวงที่มีความพร้อมในด้านความเข้าใจในภาษาและรับนโยบายของสภาคาทอลิกเพื่อการเผยแพร่ศาสนาโดยเฉพาะ สำหรับทางด้านพุทธศาสนา ไม่มีแหล่งเงินทุนที่มั่นคงในการเผยแพร่ ส่วนพระสงฆ์นั้น มิได้ผ่านการศึกษาอบรมทางด้านภาษาและวัฒนธรรมของกะเหรี่ยงมาโดยเฉพาะ กอปรกับมีข้อจำกัดของศีลบางข้อ ที่ทำให้ไม่สามารถช่วยเหลือชาวบ้านได้เต็มที่ ในด้านเกี่ยวกับเงินทุนและปัจจัยที่จำเป็นในการครองชีพต่างๆ การช่วยเหลือของพระสงฆ์จึงต้องอิงกับหน่วยงานของทางราชการ แต่อย่างไรก็ตาม การเผยแพร่ศาสนาของฝ่ายพุทธศาสนาก็ยังได้รับการสนับสนุนมากกว่าทางฝ่ายศาสนาคริสต์

ศึกษาเปรียบเทียบการเผยแพร่ศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์ในกลุ่มชาวเขา โดยเน้นการศึกษาที่วิธีการที่ศาสนาทั้งสองใช้ในการเผยแพร่คำสอน ในกลุ่มกะเหรี่ยงหมู่บ้านผาเด๊ะ ตำบลพระธาตุผาแดง อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก

ไม่มี

กะเหรี่ยงสะกอ (หน้า 25) กะเหรี่ยงจัดอยู่ในตระกูลทิเบต - พม่า กะเหรี่ยงที่อาศัยในประเทศไทยแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มคือ กะเหรี่ยงสะกอ กระเหรี่ยงโปว์ กะเหรี่ยงบเว และกะเหรี่ยงตองสู (หน้า 14)

ภาษากะเหรี่ยงสะกอ นอกจากภาษาพูดยังมีภาษาเขียน ซึ่งสันนิษฐานว่าดัดแปลงมาจากภาษาพม่า สำหรับการติดต่อกับคนภายนอกจะใช้ภาษาไทยภาคเหนือและบางครั้งก็ใช้ภาษาไทยภาคกลางในการติดต่อ (หน้า 25-26) กะเหรี่ยงพุทธจะใช้ภาษาไทยภาคเหนือในการพูดคุยกับคนภายนอกเท่านั้น ส่วนกะเหรี่ยงคริสเตียนจะมีทั้งผู้ที่ใช้ภาษาไทยภาคเหนือและภาษาไทยภาคกลาง (หน้า 101)

พ.ศ. 2531

นักประวัติศาสตร์บางท่านได้สันนิษฐานว่า แต่เดิมกะเหรี่ยงอาศัยอยู่ในดินแดนด้านตะวันออกของทิเบตแล้วย้ายถิ่นเข้ามาในประเทศจีนเมื่อ 733 ปี ก่อนพุทธกาล ชาวจีนเรียกว่าชนชาติโจว ภายหลังถูกกษัตริย์ในราชวงศ์จีนรุกราน จึงอพยพลงมาทาง ทิศใต้ อาศัยอยู่ตามพื้นที่ราบสูงชายแดนไทยพม่า(หน้า 14)

ลักษณะการตั้งบ้านเรือนในหมู่บ้านผาเด๊ะ มีทั้งก่อสร้างเรียงตามแนวถนนและก่อสร้างติดกันเป็นกลุ่ม ๆ บ้านแต่ละหลังจะไม่ชิดกันและส่วนใหญ่มีรั้วล้อมรอบบริเวณบ้านของตน (หน้า 24) บ้านของกะเหรี่ยงที่มีฐานะทางเศรษฐกิจดี จะก่อสร้างบ้านที่มีความมั่นคงแข็งแรงกว่าพวกที่มีฐานะยากจน ทุกบ้านจะมีรั้วล้อมรอบ รั้วบ้านทำด้วยไม้กระดานซีกหรือไม้ไผ่ บ้านมีขนาดกว้างขวาง หลังคามุงด้วยกระเบื้องหรือสังกะสี ตัวบ้านทำด้วยไม้สัก มีเสาต้นใหญ่ บ้านยกพื้นสูง ทุกบ้านมีระเบียงสำหรับพักผ่อน มีหิ้งบูชาพระและมีห้องกว้างซึ่งแบ่งเป็นสัดส่วน ห้องน้ำแยกออกจากตัวบ้าน ส่วนบ้านของพวกที่มีฐานะทางเศรษฐกิจไม่ดี จะปลูกเรือนที่ไม่ใหญ่โตและมีความคงทนถาวรน้อย บางบ้านมีรั้ว บ้างก็ไม่มีรั้ว บ้านจะสร้างด้วยไม้ไผ่หรือไม้ไผ่ผสมไม้สัก หลังคามุงด้วยใบตองตึง เสาบ้านต้นเล็ก บ้านยกพื้นสูงจากพื้นดินเล็กน้อย บางบ้านมีห้องส้วมห่างจากตัวบ้าน บางบ้านก็ไม่มีห้องส้วม (หน้า 54) สำนักสงฆ์ในหมู่บ้านผาเด๊ะ มีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 150 ตารางเมตรบริเวณพื้นที่โล่งเตียนไม่มีรั้วล้อม มีศาลากว้างประมาณ 20 ตารางเมตร สร้างด้วยไม้กระดานและไม้ไผ่ ยกพื้นสูง หลังคามุงด้วยใบตองตึง ส่วนกุฏิสงฆ์ก่อสร้างด้วยไม้สักหลังคามุงด้วยสังกะสี (หน้า 55) โบสถ์คริสต์ มีพื้นที่ประมาณ 50 ตารางเมตร พื้นที่โล่งเตียนมีรั้วล้อม โบสถ์มีพื้นที่ประมาณ 15 ตารางเมตร สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง ยกพื้นสูงเล็กน้อย หลังคามุงด้วยสังกะสี (หน้า 80)

การกระจายตัวของประชากรชาวเขาในประเทศไทยส่วนใหญ่อยู่ทางภาคเหนือและในภาคกลางบางส่วน รวม 21 จังหวัด มีชาวเขาอาศัยอยู่รวม 3,488 หมู่บ้าน ในจำนวนหมู่บ้านดังกล่าวนี้ มีหมู่บ้านของชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงจำนวน 1,697 หมู่บ้าน คิดเป็นร้อยละ 49 ของจำนวนหมู่บ้านชาวเขาทั้งหมดในประเทศไทย (หน้า 11) ประชากรในหมู่บ้านผาเด๊ะจัดอยู่ในกลุ่มกะเหรี่ยงสะกอ มีจำนวน 63 ครอบครัว รวม 370 คน จำแนกเป็นชาย 180 คน ประชากรหญิง 190 คน ประชากรส่วนใหญ่เป็นประชากรดั้งเดิมมีเพียงส่วนน้อยที่อพยพมาจากหมู่บ้านอื่น (หน้า 25) กะเหรี่ยงในหมู่บ้านผาเด๊ะที่นับถือศาสนาพุทธมีจำนวน 23 ครอบครัวและนับถือศาสนาคริสต์มีจำนวน 10 ครอบครัว (หน้า 97)

กะเหรี่ยงสะกอบ้านผาเด๊ะทุกครอบครัวประกอบอาชีพเกษตรกรรม มี 2 ลักษณะ ได้แก่ การทำนาและการปลูกพืชในที่ลุ่มกับการทำนาและปลูกพืชบนดอยหรือเรียกว่า การปลูกข้าวไร่ และมีการปลูก ฟัก มะเขือเทศ พริกและแตงบนพื้นที่ดอยอีกด้วย นอกจากนี้กะเหรี่ยงบางคนยังออกไปรับจ้างทำงานให้กับคนไทยในพื้นที่อื่นอีกด้วย สำหรับการถือครองที่ดินบริเวณที่อยู่อาศัยในหมู่บ้านนั้น ไม่มีหนังสือรับรองใดๆ ส่วนที่นา ชาวบ้านที่เป็นเจ้าของที่จะมีใบถือครองที่ดิน น.ส.3 มีอยู่ 31 ครอบครัว ส่วนผู้ที่ทำการเพาะปลูกบนดอยนั้นจะใช้พื้นที่ป่าสงวน ไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง (หน้า 27)

ความสัมพันธ์ของคนในหมู่บ้านผาเด๊ะจะเป็นไปในลักษณะเกื้อกูลตามแบบของสังคมชนบททั่วไป (หน้า 28)

หมู่บ้านผาเด๊ะมีผู้ใหญ่บ้านที่ได้รับการแต่งตั้งจากทางราชการและมีผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านอีก 2 คน ทำหน้าที่ติดต่อระหว่างทางราชการกับกะเหรี่ยงในหมู่บ้าน นอกจากนี้ยังมีบุคคลอีก 3 ท่านที่ชาวบ้านให้ความนับถือ ได้แก่ ผู้ที่ทำหน้าที่คล้ายหมอผี ซึ่งกะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะให้ความนับถือสูงสุด ผู้ที่เก่งในทางคาถาอาคมรักษาโรคคนหนึ่ง และผู้ที่เก่งในทางดูดวงทำนายโชคชะตาอีกคนหนึ่ง (หน้า 28)

กะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะ มีความเชื่อและการนับถือศาสนาอยู่ 4 รูปแบบ ได้แก่ พวกที่นับถือลัทธิความเชื่อในคำสอนของฤๅษี พวกที่นับถือผีหรือความเชื่อแบบดั้งเดิม พวกที่นับถือศาสนาพุทธและพวกที่นับถือศาสนาคริสต์ พวกที่มีความเชื่อดั้งเดิมในคำสอนของฤาษีจะเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน(หน้า 29) ความเชื่อในคำสอนของฤๅษี ประวัติความเป็นมาของลัทธิความเชื่อคำสอนของพระฤาษี จากคำบอกเล่ามีว่า ผู้นำลัทธินี้มาเผยแพร่เป็นชายกะเหรี่ยง อายุประมาณ 75 ปี แต่งกายนุ่งห่มผ้าขาว ไว้หนวดเคราและผมยาวแบบฤาษี ไม่บริโภคเนื้อสัตว์ มีครอบครัวเหมือนกับกะเหรี่ยงทั่วไป อาศัยอยู่ในหมู่บ้านในเขตพม่า เป็นผู้เผยแพร่คำสอนในประเทศไทยโดยยึดเอาหมู่บ้านผาเด๊ะเป็นศูนย์กลาง (หน้า 29) ลักษณะพิธีกรรม จะมีขึ้นในทุกๆ วันพระตามพุทธศาสนา พิธีในวันพระจะมี 2 ครั้งคือตอนเช้าประมาณ 6 โมงเช้าและตอนเย็นประมาณ 6 โมงเย็น โดยมีผู้นำลัทธิและกลุ่มผู้ชายสูงอายุประมาณ 4-5 คนโดยจะนุ่งห่มผ้าชุดขาวในพิธีจะมีการจุดเทียนบูชาบนหิ้งในบ้านหลังเล็กๆ แล้วสวดประมาณ 4-5 นาทีหลังจากนั้นจะลงมาข้างล่าง ซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่รออยู่ พิธีกรรมข้างล่างจะเริ่มโดยผู้เป็นหัวหน้าจุดเทียนบูชาศาลหลังเล็กๆ แล้วเริ่มพนมมือสวดเป็นภาษากะเหรี่ยงประมาณ 10 นาที นอกจากนี้ผู้ที่นับถือความเชื่อนี้ยังมีวันเข้าพรรษาของตนแบบพุทธอีกด้วย ลักษณะคำสอน โดยทั่วไปคือ คำสอนที่มุ่งให้สมาชิกเลิกละในสิ่งที่เป็นอบายมุข และมีข้อห้ามต่างๆ คล้ายกับศีล 5 ในทางพุทธศาสนา สำหรับคำสอนอื่นๆ ลัทธินี้ใช้คัมภีร์ไบเบิ้ลของศาสนาคริสต์เป็นหลัก สัญลักษณ์ของลัทธิ คือทุกบ้านจะมีหิ้งบูชา บนหิ้งมีแจกัน ดอกไม้ ขวดน้ำหอม ถ้วยข้าว ขันใส่น้ำ ไม้กางเขนและข้างหิ้งจะมีไม้กวาดเล็กๆ แขวนอยู่ โดยไม้กางเขนนั้นเสมือนแขนข้างหนึ่งของพระเจ้า ไม้กวาดสำหรับทำความสะอาดหิ้ง ส่วนสิ่งอื่นที่เหลือมีไว้สำหรับบูชาวิญญาณของพระเจ้าและสมาชิกของลัทธินี้ไม่ถูกห้ามในการนับถือศาสนาอื่น เพราะถือว่าทุกศาสนามาจากพระเจ้าองค์เดียวกัน ความเชื่อแบบดั้งเดิมหรือพวกที่นับถือผี ถึงแม้กะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะจะยังมีความเชื่อในการเลี้ยงผีและความเชื่อแบบดั้งเดิมในเรื่องอื่นปะปนอยู่กับความเชื่อหลักอยู่แล้ว แต่ความเชื่อแบบดั้งเดิมก็มิได้ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดและหากมีการปฏิบัติก็มิได้เป็นไปในแบบพิธีกรรมที่สมบูรณ์เต็มรูปแบบ เนื่องจากเศรษฐกิจไม่เอื้ออำนวยประกอบกับมีข้อห้ามจากศาสนาหลักอยู่แล้ว (หน้า 30-35) ศาสนาพุทธ ประวัติการเผยแพร่ศาสนาพุทธในหมู่บ้านผาเด๊ะ เริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2527 โดยพระปลัดสมนึก จิตตนันโท จากสำนักสงฆ์ใหม่แม่ตาว โดยได้ร่วมมือกับตำรวจตระเวนชายแดนในรูปแบบของการพัฒนาหมู่บ้านร่วมกับการเผยแพร่ศาสนา (หน้า 57) โดยสรุปแล้วมีคำสอนหลัก 5 ประการ คือ พระรัตนตรัย กรรม ไตรลักษณ์ อริยสัจ 4 และนิพพาน - "พระรัตนตรัย" คือ แก้ว 3 ดวง แก้วอันประเสริฐหรือสิ่งล้ำค่า 3 ประการซึ่งเป็นที่เคารพสูงสุดของพุทธศาสนิกชน 3 อย่างคือ พระพุทธ พระธรรมและพระสงฆ์ - "กรรม" ในทางพุทธศาสนาหมายถึงการกระทำที่ประกอบด้วยเจตนาหรือการกระทำที่เป็นความจงใจ ดังนั้นสิ่งที่ถือว่าเป็นกรรมโดยสมบูรณ์จะต้องมีทั้งองค์ประกอบทางกาย วาจาและทางใจหรือเจตนา - "ไตรลักษณ์" แปลว่าลักษณะ 3 อย่างของสังขารธรรมทั้งหลายหรือลักษณะโดยธรรมชาติ 3 อย่างของสิ่งทั้งปวง ได้แก่ อนิจจตา คือความไม่เที่ยง ไม่คงที่ ทุกขตาคือความเป็นทุกข์หรือความเป็นของทนอยู่มิได้ อนัตตา คือความเป็นของไม่ใช่ตัวตน - "อริยสัจ 4" แปลว่าของจริงอย่างประเสริฐหรือของจริงที่ทำให้คนเป็นพระอริยเจ้า ซึ่งได้แก่ "ทุกข์" คือความไม่สบายกายและใจความบีบคั้นให้ลำบาก ความแปรผันไปไม่ทนอยู่ได้ "สมุทัย" คือเหตุให้เกิดทุกข์ เช่น ตัณหา ความดิ้นรน ทะยานอยากของจิตใจ เป็นต้น "นิโรธ" คือความดับโดยไม่เหลือแห่งทุกข์ คือการดับตัณหาที่เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์นั้นได้สิ้นเชิง "มรรค" คือ ทางปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ นิพพาน เป็นจุดหมายปลายทางของพุทธศาสนา นิพพาน หมายถึง ธรรมชาติที่ดับ คือเพลิงกิเลส เพลิงทุกข์ดับหมด เป็นต้น (หน้า 37-48 ) ศาสนาคริสต์ ประวัติการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ในหมู่บ้านผาเด๊ะ ได้เริ่มขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2525 โดยบาทหลวง Gabriel Tygreat พร้อมกับครูสอนศาสนาคริสต์กะเหรี่ยง ในระยะเริ่มแรกมีศาสนิกชนประมาณ 2-3 ครอบครัว ทางศูนย์การเผยแพร่ได้เข้าไปในลักษณะของการไต่ถามทุกข์สุขของกะเหรี่ยงในหมู่บ้าน จากนั้นก็ให้ความช่วยเหลือและชักชวนให้เข้ามาร่วมนับถือศาสนาคริสต์ (หน้า 81) โดยสรุปแล้วมีคำสอนหลัก 3 ประการคือ คำสอนเรื่องความรัก คือความรักที่บริสุทธิ์ หวังดีต่อผู้อื่นโดยปราศจากอคติใดๆ ซึ่งมีหลักคำสอนเกี่ยวกับความรัก 2 ระดับคือ ความรักระหว่างมนุษย์กับพระเจ้าและความรักระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ หลักตรีเอกานุภาพ คือการให้ยึดมั่นและเคารพบูชาอานุภาพแห่งพระเจ้าในฐานะทั้ง 3 ได้แก่ พระบิดา พระบุตรและพระจิต คำสอนเรื่องอาณาจักรของพระเจ้า ซึ่งหมายถึงหลักการดำเนินชีวิตที่แทรกซึมเข้าไปในจิตใจและช่วยยกระดับจิตใจของผู้ที่ยอมรับคำสอนและปฏิบัติให้สูงขึ้น (หน้า 70-74) ที่มาของเงินทุนที่ใช้ในการเผยแพร่พุทธศาสนา ได้รับจากการบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธาและจากการทำบุญทอดกฐินหรือทอดผ้าป่า(หน้า 63) ที่มาของเงินทุนที่ใช้ในการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ในกลุ่มกะเหรี่ยง มี 2 ทางคือ ในการช่วยเหลือด้านเศรษฐกิจ การประกอบอาชีพของกะเหรี่ยง ได้รับเงินสนับสนุนจากสภาคาทอลิคแห่งประเทศไทยเพื่อการพัฒนา ส่วนการช่วยเหลือด้านการศึกษาจะได้รับเงินทุนสนับสนุนจากองค์การ C.C.F. (Christian Children Funds) (หน้า 87)

หมู่บ้านผาเด๊ะมีโรงเรียนตั้งอยู่ในหมู่บ้านเป็นโรงเรียนระดับประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาของรัฐบาล มีครูคนไทยเป็นผู้สอน เมื่อเรียนจบในระดับประถมศึกษาแล้วจะถูกส่งไปเรียนในระดับที่สูงขึ้นโดยทางศูนย์การเผยแพร่ศาสนาคริสต์ โดยเด็กที่ได้รับการช่วยเหลือมิได้เจาะจงเฉพาะกระเหรี่ยงที่นับถือคริสต์ศาสนาเท่านั้น(หน้า 83)

ภายในหมู่บ้านผาเด๊ะมีกองทุนยาประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นของรัฐ (หน้า 25) การช่วยเหลือด้านอนามัยของศูนย์การเผยแพร่ศาสนาคริสต์คือ การแนะนำให้ความรู้ในด้านการอนามัยที่ถูกสุขลักษณะ นอกจากนี้ หากหมู่บ้านใดไม่มีกองทุนยาที่จัดตั้งโดยรัฐ ทางศูนย์การเผยแพร่ศาสนาคริสต์จะจัดตั้งให้ และหากว่ามีผู้ป่วยหนักในหมู่บ้านใด ก็จะทำการช่วยเหลือนำส่งโรงพยาบาลประจำอำเภอ หากเป็นครอบครัวยากจนก็จะออกค่ารักษาพยาบาลให้ (หน้า 85)

การแต่งกายของกะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะ ผู้หญิงโสด จะสวมชุดประจำเผ่าซึ่งเป็นการแสดงว่ายังพรหมจรรย์อยู่ สำหรับหญิงที่แต่งงานแล้วบางคนสวมชุดประจำเผ่าซึ่งเป็นชุดครึ่งท่อน บางคนก็สวมเสื้อธรรมดาแบบคนไทยชนบททั่วๆ ไป ผู้ชายจะแต่งตัวไม่แน่นอน บางคนสวมชุดเหมือนชาวไทยพื้นราบ บางคนนุ่งโสร่งแบบพม่าและสวมเสื้อแบบคนไทย บางคนใส่กางเกงขาก๊วยและสวมเสื้อม่อฮ่อมของคนไทยภาคเหนือ สำหรับการสวมชุดประจำเผ่านั้นโดยปกติไม่ปรากฏให้เห็น สำหรับเด็กๆ ทั่วไปโดยปกติจะสวมเสื้อผ้าเหมือนเด็กไทยพื้นราบทั่วไป แต่หากมีเทศกาลสำคัญเช่น พิธีกรรมทางศาสนา งานแต่งงาน กะเหรี่ยงสะกอบ้านผาเด๊ะจะสวมชุดที่เป็นชุดใหม่ดูสะอาดตา โดยที่เด็กๆ และหญิงสาวจะสวมชุดประจำเผ่ากะเหรี่ยง ส่วนผู้ชายจะแต่งกายแบบที่เคยแต่งตามปกติ (หน้า 26)

ไม่มีข้อมูล

ไม่มีข้อมูล

เนื่องจากกะเหรี่ยงบ้านผาเด๊ะได้ไปมาหาสู่กับคนไทย จึงทำให้สังคมเปลี่ยนเป็นสภาพสังคมเมืองหรือสังคมแบบสังคมไทยทั่วไป ซึ่งสังเกตได้จาก การก่อสร้างบ้านเรือนที่มีลักษณะที่ค่อนข้างมั่งคง มิใช่เป็นแบบชั่วคราว แบบเดิม การแต่งกายของกะเหรี่ยงในหมู่บ้าน เด็กหนุ่มและเด็กหญิงรุ่นใหม่จะหันมาแต่งกายตามแบบคนไทยพื้นราบมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีการเปลี่ยนแปลงในด้านการนับถือศาสนาหรือการเปลี่ยนแปลงที่พึ่งทางด้านจิตใจ จากความเชื่อดั้งเดิมที่เป็นความเชื่อเกี่ยวกับผี มาเป็นความเชื่อในเรื่องศาสนาซึ่งมีระบบมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นศาสนาพุทธหรือศาสนาคริสต์อีกด้วย (หน้า 35-36)

ไม่มีข้อมูล

การเผยแพร่ศาสนาพุทธ พระสงฆ์ของสำนักสงฆ์แม่ตาวมักจะเดินทางไปพร้อมกับหน่วยงานราชการที่เข้าไปทำการพัฒนาให้แก่หมู่บ้านกะเหรี่ยง และชักชวนให้กะเหรี่ยงในหมู่บ้านหันมานับถือศาสนาพุทธและมีการตั้งสำนักสงฆ์พร้อมทั้งส่งพระภิกษุเข้าไปประจำอยู่ในสำนักสงฆ์เพื่อเผยแผ่ศาสนา นอกจากนี้ยังมีการบรรพชาสามเณรในภาคฤดูร้อนของทุกๆปีอีกด้วย การเผยแพร่ศาสนาคริสต์ ของศูนย์การเผยแพร่ศาสนาคริสต์ ใช้วิธีตามหลักการของมิชชันนารี คือการออกไปเยี่ยมเยียนตามหมู่บ้าน โดยนำความช่วยเหลือเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมกับการเผยแพร่คำสอนและชักชวนให้เข้าร่วมนับถือศาสนาคริสต์ การช่วยเหลือ ของศูนย์การเผยแพร่ศาสนาคริสต์ สามารถจำแนกออกเป็น 3 ด้านคือ ด้านการศึกษา ด้านเศรษฐกิจ และด้านอนามัย (หน้า 57- 96)

แผนที่ - การอพยพของกะเหรี่ยงเข้าสู่ประเทศไทย(หน้า 13) - แผนที่แสดงจังหวัดตาก(หน้า 23ก) - แผนที่แสดงบริเวณหมู่บ้านผาเด๊ะ(หน้า 23ข) - แผนที่แสดงที่ตั้งของสำนักสงฆ์ภายในหมู่บ้านผาเด๊ะ(หน้า 56) - การอพยพของชาวเขาเข้าสู่ประเทศไทย(หน้า 115) ตาราง - แสดงหมู่บ้านชาวเขาที่ตั้งถิ่นฐานถาวรในเขตภูเขาในพื้นที่ 21 จังหวัด จำแนกตามเผ่าพันธุ์(หน้า 12) - แสดงกิจวัตรของกะเหรี่ยงพุทธ(หน้า 68) - แสดงประชากรชาวเขา จำแนกตามศาสนาและเพศเป็นรายเผ่าในจังหวัดตาก(หน้า 118) แผนภูมิ - การแบ่งกลุ่มชาวเขาในไทยโดยนักภาษาศาสตร์(หน้า 10) - แสดงเชื้อสายชาวเขาเผ่าต่างๆ ในประเทศไทย(หน้า 116) - ส่วนร้อยของประชากรชาวเขาเผ่าต่างๆ เป็นรายอำเภอในจังหวัดตาก(หน้า117) ภาพ - โบสถ์และสำนักสงฆ์ประจำหมู่บ้านผาเด๊ะ(หน้า 119) - โบสถ์คริสเตียนประจำหมู่บ้าน(หน้า 120) - บ้านของกะเหรี่ยงคริสเตียนในหมู่บ้าน(หน้า 121) - สภาพภายในครัวของกะเหรี่ยงคริสเตียน(หน้า 122) - หญิงสาวกะเหรี่ยงชาวคริสเตียน ซึ่งใช้เวลาว่างในการทอชุดประจำเผ่า(หน้า 122) - สภาพภายในโบสถ์(หน้า 123) - ภายในบ้านของกะเหรี่ยงชาวคริสเตียนซึ่งมีภาพพระแม่มาเรียแขวนอยู่(หน้า123) - การทำพิธีภายในโบสถ์ของกะเหรี่ยงคริสเตียนในวันอาทิตย์(หน้า 124) - สภาพภายในศาลาสำนักสงฆ์ประจำหมู่บ้าน(หน้า 125) - กุฏิพระที่อยู่ประจำสำนักสงฆ์(หน้า 125) - สภาพบ้านของกะเหรี่ยงพุทธ(หน้า 127) - สภาพบ้านที่ยากจนของกะเหรี่ยงพุทธ(หน้า 128) - สภาพบ้านที่ยากจนของกะเหรี่ยงคริสต์(หน้า 128) - ยุ้งข้าว(หน้า 131) - ห้องส้วม(หน้า 131) - สถานที่ประกอบพิธีของกะเหรี่ยงที่นับถือพระฤาษี(หน้า 132) - หิ้งบูชาบนศาลาประกอบพิธีของผู้นับถือพระฤาษี(หน้า 133) - หิ้งบูชาภายในบ้านกะเหรี่ยงที่นับถือพระฤาษี(หน้า 134) - การประกอบพิธีของกะเหรี่ยงที่นับถือคำสอนพระฤาษี(หน้า 135)