| |
Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre
Ethnic Groups Research Database |
|
Record |
 |
 |
| Subject |
ผู้ไท,หัตถกรรม,ไม้ไผ่,กาฬสินธุ์ |
| Author |
ศิริพร บุณยะกาญจน |
| Title |
การผลิตหัตถกรรมไม้ไผ่ของชาวผู้ไทบ้านหนองห้าง ตำบลหนองห้าง อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ |
| Document Type |
วิทยานิพนธ์ |
Original Language of Text |
ภาษาไทย |
| Ethnic Identity |
ผู้ไท ภูไท,
|
Language and Linguistic Affiliations |
ไท(Tai) |
Location of
Documents |
ห้องสมุดศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร |
Total Pages |
240 |
Year |
2542 |
| Source |
สาขาวิชาไทยคดีศึกษา (เน้นสังคมศาสตร์) ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม |
| Abstract |
การผลิตหัตถกรรมไม้ไผ่ของผู้ไท สืบทอดวิธีจากบรรพบุรุษเป็นการผลิตเพื่อจำหน่ายและใช้สอยในครัวเรือน รายได้จากการจำหน่ายขึ้นอยู่กับปริมาณการผลิตและแรงงานที่ใช้ในการผลิต ผู้ผลิตกระเป๋าลายขิด จะมีรายได้มากกว่าหัตถกรรมประเภทอื่น เนื่องจากผลิตยากและต้องใช้เวลานาน ผลจากการประกอบอาชีพหัตถกรรมในด้านเศรษฐกิจ ทำให้ผู้ผลิตมีรายได้เสริมหลังจากการทำนา ลดภาระหนี้สินและไม่มีการอพยพไปต่างถิ่น จากรายได้ที่สูงขึ้นเป็นผลทำให้คุณภาพชีวิตความเป็นอยู่และโอกาสทางการศึกษาของบุตรหลานสูงขึ้น ด้านสังคม ชาวบ้านได้รับยกย่องฐานะทางสังคมสูงขึ้น เป็นปัจจัยที่สร้างความสามัคคีและมีส่วนร่วมในการพัฒนาหมู่บ้าน มีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินมากขึ้นและทำให้ความสัมพันธ์ทางครอบครัวและเครือญาติไปในทางที่ดี เพราะคนในครอบครัวทุกคนมีส่วนร่วมช่วยกันในการผลิตหัตถกรรมไม้ไผ่ทำให้ครอบครัวมีความอบอุ่น รักใคร่ปรองดองกัน การผลิตหัตถกรรมไม้ไผ่ไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเพราะเป็นวัสดุในท้องถิ่นและย่อยสลายง่าย แต่จากการผลิตหัตถกรรมมีผลกระทบต่อสุขภาพด้านสายตาและการปวดเมื่อยตามร่างกาย |
|
| Focus |
ศึกษาระบบเศรษฐกิจของผู้ไท บ้านหนองห้าง ตำบลหนองห้าง อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ และเน้นการวิเคราะห์หัตถกรรมไม้ไผ่ซึ่งมีความสำคัญต่อชีวิตผู้ไท |
|
| Ethnic Group in the Focus |
|
| Language and Linguistic Affiliations |
|
| Study Period (Data Collection) |
มีนาคม พ.ศ. 2541 - มีนาคม พ.ศ.2542 |
|
| History of the Group and Community |
บ้านหนองห้าง ก่อตั้งเป็นหลักแหล่งชุมชนที่มั่นคง ในปี พ.ศ. 2389 ชาวบ้านหนองห้างมีบรรพบุรุษเป็นผู้ไท อพยพมาจากเมืองวัง แขวงเมืองเวียงจันทน์ในครั้งที่พระมหาสงคราม ได้รับพระบรมราชโองการจากรัชกาลที่ 3 ให้ไปกวาดต้อนจากทางฝ่ายซ้ายของแม่น้ำโขง เมื่อ พ.ศ.2348 บรรพบุรุษของชาวบ้านหนองห้างอพยพมาจากเทือกเขาภูพานด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งบ้านเรือนบริเวณหุบเขาภูพาน ให้ชื่อหมู่บ้านว่า "บ้านป่าไผ่" ต่อมาจึงย้ายครอบครัวจากบ้านป่าไผ่ ตั้งใจที่จะมาตั้งบ้านเรือนใกล้บ้านกุดสิมนารายณ์ ซึ่งขณะนั้นราชวงศ์กอได้รับยศเป็นเจ้าเมืองปกครองผู้ไท ระหว่างเดินข้ามเทือกเขาภูพาน ชาวบ้านได้ตัดสินใจตั้งบ้านเรือนขึ้นใหม่ให้ชื่อว่า "บ้านเหล่าเตโช" แต่เนื่องจากที่ตั้งอยู่ที่ลุ่ม ทำให้เกิดอุบัติภัยทางธรรมชาติ และต่อมาได้กระจัดกระจายย้ายไปยังหมู่บ้านต่างๆ ได้แก่ บ้านนาวี บ้านหนองแสง บ้านโพนสว่าง บ้านดงเหนือ บ้านเหล่าใหญ่ บ้านคำกั้ง บ้านมะนาวและบ้านหนองห้าง การตั้งบ้านหนองห้างมีเรื่องเล่าว่า นายท้าวมีภรรยาชื่อนางเตี้ย ได้ฟังคำบอกเล่าจากเพื่อนบ้านบัวขาว ซึ่งเป็นนายพรานชื่อปากแพรกหรือตาผีม่วง บอกว่าเห็นชัยภูมิที่เหมาะแก่การตั้งบ้าน จึงพามาดูเห็นเหมาะจริงเนื่องจากมีหนองน้ำตามธรรมชาติขนาดใหญ่ ตั้งอยู่กลางป่า มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ นายท้าวจึงพาชาวบ้านอพยพมาสร้างที่อยู่อาศัยด้านทิศตะวันออกของหนองน้ำ เนื่องจาก รอบๆ หนองน้ำมีห้างสำหรับยิงสัตว์ จึงเรียกหนองน้ำนั้นว่า "หนองห้าง" และตั้งชื่อหมู่บ้านว่า "บ้านหนองห้าง" ปี พ.ศ. 2496 บ้านหนองห้างได้แยกจากตำบลบัวขาวมาขึ้นกับตำบลกุดหว้า จากนั้นปี พ.ศ.2515 ทางราชการประกาศตั้งให้เป็นตำบลหนองห้าง ซึ่งขณะนั้นมีบ้านหนองห้างอยู่ 2 หมู่บ้าน (หน้า 38-40) |
|
| Demography |
ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวัดโพธิ์ชัยมีนักเรียน 45 คน มีครูพี่เลี้ยง 3 คน (หน้า 48) |
|
| Economy |
ในอดีตช่วงประมาณ 16 ปีแรกของการก่อตั้งชุมชนบ้านหนองห้างยังไม่มีการทำนาปลูกข้าวหรือทำสวน ชาวบ้านจะตระเวนหาของป่ามาแลกข้าวตามบ้านต่างๆ ต่อมามีการถางป่าเพื่อเป็นที่ทำนาทำสวน แม้จะไม่ได้ผลดีเพราะสัตว์ทำลายพืชผลแต่ก็มีข้าวกินตลอดทั้งปี (หน้า 39) ชาวบ้านหนองห้างอยู่ในระบบการผลิตแบบยังชีพ พึ่งพาธรรมชาติเป็นหลัก ในปัจจุบันการประกอบอาชีพหลัก ได้แก่ การทำนา ทำสวน ทำไร่ เลี้ยงสัตว์ และการผลิตหัตถกรรมจักสาน ซึ่งสร้างชื่อเสียงแก่หมู่บ้าน นอกจากนี้ ยังมีการค้าขายและรับจ้างทั่วไป ส่วนหนุ่มสาวโดยมากทำงานที่กรุงเทพฯ (หน้า 47) |
|
| Social Organization |
ชาวบ้านหนองห้างโดยมากมีเชื้อสายผู้ไท มีความขยันขันแข็ง มีความสามัคคีและมีความเอื้อเฟื้อพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เคารพนับถือผู้อาวุโสและผู้นำหมู่บ้าน ดำรงชีพแบบเรียบง่ายคล้ายคลึงกับชาวอีสานทั่วไป วิถีชีวิตผูกพันกับการเกษตร (หน้า 47 - 48) ชาวบ้านหนองห้างมีการรวมกลุ่มและองค์กรในหมู่บ้านเพื่อแก้ปัญหาของชุมชน โดยเฉพาะปัญหาในด้านการประกอบอาชีพ เช่น กลุ่มเกษตรกรทำนา กลุ่มสตรีทอผ้าและกลุ่มสานตะกร้าลายขิด เป็นต้น ทำให้ชาวบ้านมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและสร้างชื่อเสียงให้กับหมู่บ้าน (หน้า 58) |
|
| Political Organization |
ปัจจุบันตำบลหนองห้าง ได้แบ่งการปกครองออกเป็น 8 หมู่บ้าน เฉพาะบ้านหนองห้างแบ่งเป็น 5 หมู่บ้านคือหมู่ที่ 1,2,6,7 และหมู่ที่ 8 ผู้ใหญ่บ้านปกครองทุกหมู่บ้าน และมีการแบ่งเป็นคุ้มจำนวน 18 คุ้มเพื่อให้การพัฒนาหมู่บ้านในด้านต่างๆ เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ โดยมีหัวหน้าคุ้มเป็นผู้ควบคุมโดยให้สมาชิกแต่ละคุ้มพิจารณาเลือกหัวหน้าคุ้มกันเอง (หน้า 40, 56-57) |
|
| Belief System |
บ้านหนองห้างเป็นหมู่บ้านที่ยังสืบทอดประเพณีและพิธีกรรมดั้งเดิมของผู้ไท ประชาชนโดยมากนับถือพระพุทธศาสนาควบคู่กับการนับถือผี มีเพียงบางส่วนที่นับถือคริสต์ศาสนา (ร้อยละ1) ปัจจุบันผีที่ชาวบ้านหนองห้างนับถือ ได้แก่ - ผีเรือน ผีเชื้อ เป็นการนับถือผีบรรพบุรุษ แต่ละเชื้อสายจะนับถือแตกต่างกัน - ผีปอบ ชาวบ้านเชื่อว่าเป็นผู้มีเวทย์มนต์คาถาควบคุมผีให้อยู่ในโอวาทได้ - ผีป่าหรือผีดง เป็นผีที่อยู่ตามต้นไม้ในป่า - ผีปู่ตา เป็นผีประจำหมู่บ้าน เชื่อว่าจะคุ้มครองให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอยู่เย็นเป็นสุข - ผีหมอ เป็นผู้ประกอบพิธีเหยา ประเพณี พิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับชีวิต ได้แก่ - การบวช ซึ่งมีพิธีกรรมการบวชเช่นเดียวกับชาวอีสานทั่วไป นิยมบวชในเทศกาลบุญเดือน 8 (บุญเข้าพรรษา) มักจะบวชจนครบพรรษาจึงลาสิกขาบท ส่วนการบวชในเทศกาลบุญเดือน 6 (บุญบั้งไฟ) จะบวชชั่วคราว 7-15 วัน - การแต่งงาน (การบัก) มีลักษะเหมือนกับผู้ไทโดยทั่วไปซึ่งมีขั้นตอนที่สลับซับซ้อนและมีลักษณะเฉพาะ การแต่งงานจะเริ่มต้นด้วยการบัก คือการถามผีของฝ่ายหญิง หลังจากนั้นจะเป็นการแปลงสาวเพื่อเลี้ยงผีฝ่ายหญิง ภายหลังจึงเป็นการโอม (การหมั้น) ต่อมาจะเป็นธรรมเนียมการเฆี่ยนเขย คือการอบรมผู้ที่จะมาเป็นเขย แล้วจึงเข้าสู่พิธี "ปะชู" เมื่อครบ 9 วัน ฝ่ายชายต้องนำสิ่งของไปไหว้ผีของฝ่ายหญิง เมื่อมีบุตรแล้ว 2 คนจะต้องมี "พิธีกินด่าง" คือการจัดเลี้ยง เมื่อมีบุตรแล้ว 4 คนจะต้องกินหมูฮ่มฮ่อยหรือกินควายและหมู - พิธีกรรมเหยา เป็นพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับอาการเจ็บป่วย โดยมีหมอเหยาเป็นผู้ประกอบพิธีเพื่อให้ทราบถึงสาเหตุของการป่วยนั้นๆ - ประเพณีตามจันทรคติ จะยึดตามฮีตสิบสอง คองสิบสี่ซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับประเพณีของชาวอีสาน (หน้า 59-69) หัตถกรรมไม้ไผ่ของชาวบ้านหนองห้างนอกจากผลิตเพื่อจำหน่ายและใช้ในชีวิตประจำวันแล้วยังมีความสัมพันธ์กับความเชื่อ เป็นพื้นฐานที่ทำให้เกิดพิธีกรรม โดยมีจุดมุ่งหมายสำคัญคือเพื่อความอุดมสมบูรณ์ทางการเกษตรและเพื่อให้คุ้มภัยหรือขจัดโรคภัย ดังเช่น ในการเกิด จะใช้กระด้งร่อนเด็กทารกเพื่อมิให้ผีมาเอาตัวเด็กไป ส่วนข้องและซอนจะแขวนภายในบ้านเพื่อเป็นตัวแทนของความอุดมสมบูรณ์ เป็นต้น (หน้า 197-198) |
|
| Education and Socialization |
บ้านหนองห้างมีการจัดการศึกษาตั้งแต่ระดับก่อนประถมศึกษา ประถมศึกษา และมัธยมศึกษา เมื่อ พ.ศ. 2464 มีการจัดตั้งโรงเรียนประชาบาลขึ้นครั้งแรกในหมู่บ้านชื่อ โรงเรียนประชาบาลตำบลบัวขาว 2 ปัจจุบันบ้านหนองห้างมีโรงเรียนระดับก่อนประถมศึกษา 1 โรงเรียน ได้แก่ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวัดโพธิ์ชัย รับเด็กอายุไม่เกิน 3 ปี โรงเรียนระดับประถมศึกษา มี 2 โรงเรียน คือ โรงเรียนหนองห้างอำนวยวิทย์และโรงเรียนหนองห้างฉวีวิทย์ รับนักเรียนระดับก่อนประถมศึกษาในชั้นอนุบาลศึกษาปีที่ 1-2และรับนักเรียนในเกณฑ์บังคับ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ส่วนโรงเรียนระดับมัธยมศึกษามี 1 โรงเรียนคือ โรงเรียนหนองห้างพิทยา นอกจากนี้ ในหมู่บ้านยังมีโครงการต่างๆ ที่ภาครัฐจัดขึ้นเพื่ออบรมความรู้แก่ผู้สนใจและมีที่อ่านหนังสือประจำหมู่บ้าน ตั้งอยู่ที่องค์การบริหารส่วนตำบล (หน้า 40, 48-52) |
|
| Health and Medicine |
การรักษาโรคภัยไข้เจ็บของชาวบ้านหนองห้าง นิยม 2 ลักษณะคือ การรักษาแบบพื้นบ้านและการรักษาแบบแผนปัจจุบัน การรักษาแบบพื้นบ้าน เช่น การรักษาด้วยวิธีเหยา คือการนำผู้ป่วยไปหาหมอลำเหยาหรือหมอลำส่องมาทำพิธีควบคู่กับการใช้ยาสมุนไพร ส่วนการรักษาแบบแผนปัจจุบัน บ้านหนองห้างมีสถานีอนามัย 1 แห่ง หากผู้ป่วยอาการหนัก เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะส่งตัวผู้ป่วยไปรักษาที่โรงพยาบาลประจำอำเภอหรือโรงพยาบาลจังหวัดกาฬสินธุ์ต่อไป (หน้า 52-53) |
|
| Art and Crafts (including Clothing Costume) |
หัตถกรรมไม้ไผ่ที่ชาวบ้านผลิตมีหลายชนิดเพื่อจำหน่ายและใช้สอยในครัวเรือนโดยแต่ละชนิดมีประโยชน์ใช้สอยที่แตกต่างกัน ได้แก่ - ข้อง เป็นภาชนะสำหรับใส่สัตว์ที่จับได้ เช่น ปู กบ เขียด กุ้ง เป็นต้น นำติดตัวได้โดยการหิ้ว สะพายหรือใช้สายผูกรัดติดกับเอว - กระบุง ใช้สำหรับใส่สิ่งของ เพื่อสะดวกในการเดินทาง ในอดีตใช้ในการชั่ง วัดผลผลิตจากการเกษตร - กระด้ง ผลิตเพื่อจำหน่ายและใช้ในการเลี้ยงไหมหรือใส่สิ่งของเพื่อนำไปตากแดด - มวยนึ่งข้าว ใช้เป็นภาชนะในการนึ่งข้าวเหนียวและนึ่งอาหารประเภทอื่นๆ - ซอน ใช้เป็นเครื่องมือจับปลาในแหล่งน้ำ - กระเป๋าลายขิด เป็นหัตถกรรมที่ผลิตเพื่อจำหน่ายเพียงอย่างเดียว มิได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ลักษณะของหัตถกรรมไม้ไผ่โดยทั่วไปมีลักษณะที่เรียบง่าย ตรงไปตรงมามีความงามในตัวเองจากวัสดุ ความงามอันเกิดจากลวดลายและรูปทรง (หน้า196-197) |
|
| Ethnicity (Ethnic Identity, Boundaries and Ethnic Relation) |
ชาวบ้านมีการสั่งซื้อไม้ไผ่จากจังหวัดใกล้เคียง เนื่องจากไม้ไผ่ในหมู่บ้านลดปริมาณลงอย่างรวดเร็ว และที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดคือมีบริษัทตัวแทนรับซื้อจากต่างประเทศ สั่งทำหัตถกรรมจักสานในรูปแบบที่ตามใจลูกค้า ซึ่งอาจทำให้คุณค่าทางด้านงานศิลป์ของหัตถกรรมไม้ไผ่ลดน้อยลง (หน้า 5) |
|
| Social Cultural and Identity Change |
ปัจจุบันการผลิตหัตถกรรมจักสานลดจำนวนลง เนื่องจากวัสดุการผลิตในธรรมชาติหมดลงอย่างรวดเร็วและแรงงานในการผลิตลดลง เนื่องจากเด็กหนุ่มสาวเดินทางไปประกอบอาชีพต่างถิ่น (หน้า 48) |
|
| Map/Illustration |
สารบัญตาราง - แสดงรายได้จากการผลิตหัตถกรรมไม้ไผ่ (หน้า 174) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่จำแนกตามการเปลี่ยนแปลงค่าครองชีพ(หน้า176) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่จำแนกตามการใช้จ่ายรายได้จากการขายหัตถกรรมไม้ไผ่(หน้า 177) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามการนำรายได้ไปลงทุนด้านต่างๆ (หน้า 179) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามการเก็บออมรายได้จากการขายหัตกรรมไม้ไผ่ (หน้า 180) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามผลต่อฐานะทางสังคมผู้ผลิต(หน้า 182) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามความสัมพันธ์ทางครอบครัวและเครือญาติ (หน้า 184) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามการมีส่วนร่วมในการพัฒนา หมู่บ้าน (หน้า 185) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามผลต่อการรวมกลุ่ม (หน้า186) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามการดูแลสุขภาพอนามัยของผู้ผลิต (หน้า 189) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามผลต่อการศึกษาของบุตรธิดา (หน้า 190) - แสดงจำนวนผู้ประกอบอาชีพหัตถกรรมไม้ไผ่ จำแนกตามการพักผ่อนหย่อนใจ (หน้า192) สารบัญภาพ - แผนภาพส่วนประกอบของระบบ (หน้า 7) - แสดงหนองห้างซึ่งปัจจุบันเป็นทุ่งนา (หน้า 40) - แผนที่แสดงการอพยพของผู้ไท (หน้า 41) - แผนที่แสดงที่อยู่ของผู้ไทในจังหวัดกาฬสินธุ์ (หน้า 42) - แผนที่แสดงที่ตั้ง อาณาเขตของบ้านหนองห้าง (หน้า 43) - แสดงถนนทางเข้าบ้านหนองห้าง (หน้า 45) - แสดงสถาบันการศึกษาโรงเรียนหนองห้างอำนวยวิทย์ (หน้า 49) - แสดงสถาบันการศึกษาโรงเรียนหนองห้างฉวีวิทย์ (หน้า 51) - แสดงสถาบันการศึกษาโรงเรียนบัวขาว(สาขาตำบลหนองห้าง) (หน้า 52) - แสดงสถานีอนามัยตำบลหนองห้าง (หน้า 53) - แสดงศูนย์สาธารณสุขมูลฐานชุมชน (หน้า 54) - แสดงที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลหนองห้าง (หน้า56) - แสดงที่ทำการกลุ่มเกษตรกรทำนา (หน้า 59) - แสดงสถาบันทางศาสนา วัดแม่พระราชินีแห่งสันติภาพ(วัดทางคริสต์ศาสนา) (หน้า 60) - แสดงสถาบันทางศาสนา วัดโพธิ์ชัยบ้านหนองห้าง (หน้า61) - แสดงเปรียบเทียบรูปทรงระหว่างมีดโต้ชนิดป้องและมีดตอกชนิดกั้น (หน้า 73) - แสดงความแตกต่างระหว่างมีดตอกชนิดป้องและมีดตอกชนิดกั้น (หน้า74) - แสดงลักษณะเหล็กหมาด (หน้า 75) - แสดงลักษณะฆ้อนตอก (หน้า 75) - แสดงไอความร้อนหลังจากบรรจุข้าวเหนียวที่ร้อนและอุณหภูมิลดลงเรื่อยๆ ข้าวเหนียวยังนุ่มเนื่องจากมีไอน้ำถูกกักไว้บางส่วนโดยผนังขอบกระติบ (หน้า 77) - แสดงกระติบข้าวที่ชาวบ้านหนองห้างผลิต (หน้า 78) - แสดงอุปกรณ์และวัสดุที่ใช้ในการผลิตกระติบข้าวบางชนิด (หน้า 82) - แสดงลักษณะตอกตะแคง (หน้า83) - แสดงลักษณะตอกปื้นและการจักตอกปื้น (หน้า 83) - แสดงลักษณะการผ่าหวาย (หน้า 84) - แสดงลักษณะตีนกระติบที่ทำจากไม้ยอป่าและก้านตาล (หน้า 85) - แสดงลักษณะการสานลายสองเวียน (หน้า 86) - แสดงการสานแบบลายสองเวียนและลายสองยืน (หน้า 87) - แสดงการม้วนเงื่อนตอกหรือม้วนปีกไก่ (หน้า 87) - แสดงการสานลายคุป (หน้า 88) - แสดงฝาอัตตุที่สานด้วยลายเฉลว (หน้า 89) - แสดงการสานลายเฉลว (หน้า89) - แสดงลักษณะการขัดถักชิด (หน้า 90) - แสดงลักษณะของการแนบผนังด้านนอกและด้านในของกระติบ และเย็บแบบด้นถอยหลัง (หน้า 91) - แสดงลักษณะการมัดตีนและเจาะหูร้อยเชือกกระติบหน้า (หน้า 92) - แสดงอุปกรณ์และวัสดุที่ใช้ในการผลิตของบางชนิด (หน้า 98) - แสดงลักษณะการใช้ตอกสานข้อง (หน้า 99) - แสดงลักษณะตอกกลมแฝก (หน้า 99) - แสดงลักษณะตอกที่ใช้สำหรับสานงาข้อง (หน้า 100) - แสดงลักษณะขอบปาก (หน้า 100) - แสดงลักษณะตีนข้อง (หน้า 101) - แสดงลักษณะลายสอง ไม้คัดก้นและการสานด้วยลายขัดครุ (หน้า 101) - แสดงการขอบปากข้องด้วยลายกวางเหลียวหลัง (หน้า102) - แสดงลักษณะการเสียบตีนข้อง (หน้า103) - แสดงการพันหวายแบบเวียน (หน้า103) - แสดงลักษณะงาข้อง (หน้า104) - แสดงรูปกระบุงที่ชาวบ้านหนองห้างผลิต (หน้า107) - แสดงอุปกรณ์และวัสดุที่ใช้ในการผลิตกระบุง (หน้า110) - แสดงลักษณะการเหลาตอกตั้งชนิดตอกปื้น (หน้า111) - แสดงลักษณะตอกกลม (หน้า111) - แสดงลักษณะของกระบุง (หน้า112) - แสดงลักษณะจังมังและไม้คัดก้นของกระบุง (หน้า112) - แสดงลายสองขัดบีและลายกาว (หน้า113) - แสดงตำแหน่งเส้นตอกที่เรียกว่าบี กึ่งกลางผนังด้านข้างของกระบุง (หน้า114) - แสดงลักษณะลายกลมห้าและลายกาว (หน้า113) - แสดงลักษณะการขอบด้วยลายมัดสอง (หน้า115) - แสดงตำแหน่งการมัดจังมังที่มุมของกระบุง (หน้า115) - แสดงการผลิตกระด้งของชาวบ้านหนองห้าง (หน้า119) - แสดงลักษณะตอกปื้นที่ใช้ทำกระด้ง (หน้า122) - แสดงลักษณะของกระด้ง (หน้า123) - แสดงการสานลายสองและการสานก้นด้วยลายกาว (หน้า123) - แสดงการมัดหวายด้วยลายมัดสองที่ของกระด้ง (หน้า124) - แสดงรูปมวยที่ชาวบ้านหนองห้างผลิต (หน้า127) - แสดงการผลิตมวยของชาวบ้านหนองห้าง (หน้า130) - แสดงลักษณะการจักตอกปื้น (หน้า131) - แสดงลักษณะการจักตอกตะแคง (หน้า132) - แสดงลักษณะของขอบปากมวย (หน้า133) - แสดงตอกปื้นที่นำมาสานลายสอง (หน้า134) - แสดงการมัดของปากการเสียบตอกและการสานลายขัดตอกชิด (หน้า135) - แสดงการสานลายสองเวียน (หน้า135) - แสดงลักษณะของมวยและชิ้นส่วนต่างๆ (หน้า136) - แสดงวัสดุและอุปกรณ์ที่ใช้ในการผลิตซอนบางชนิด (หน้า141) - แสดงการปิดเงื่อนตอกของซอน (หน้า142) - แสดงการเก็บเงื่อนตอกด้วยลายม้วนปีกไก่ (หน้า142) - แสดงกระเป๋าและแจกันลายขิดที่ยังผลิตไม่เสร็จ (หน้า 145) - แสดงรางวัลจากการผลิตกระเป๋าลายขิดส่งเข้าประกวดในงานต่างๆ (หน้า146) - แสดงกระเป๋าลายขิดที่ชาวบ้านหนองห้างผลิต (หน้า147) - แสดงวัสดุที่ใช้ในการผลิตกระเป๋าลายขิด (หน้า150) - แสดงอุปกรณ์ที่ใช้ในการผลิตกระเป๋าลายขิด (หน้า151) - แสดงลักษณะตอกตะแคง(หน้า151) - แสดงลักษณะตอกตะแคงแบบกลมแฝก (หน้า152) - แสดงลักษณะไม้คัดก้น (หน้า153) - แสดงลักษณะขอบนอกและขอบใน (หน้า153) - แสดงลักษณะหูหิ้ว(ฮวง) ( หน้า154) - แสดงลักษณะการสานลายสองตอกชิด (หน้า155) - แสดงลักษณะการสานแบบลายสามขัดครุ (หน้า155) - แสดงลักษณะการนำไม้คัดก้นขัดในแนวทแยงมุม (หน้า156) - แสดงโครงสร้างรูปทรงภาชนะ (หน้า157) - แสดงลักษณะลายขิดต่างๆ (หน้า159) - แสดงลักษณะลายมัดสองและลายจูงนาง (หน้า160) - แสดงลักษณะการมัดหวายด้วยการมัดยกดอก (หน้า161) |
|
|
ค้นหาแบบละเอียด
