ความเป็นชาติพันธุ์ของไทใหญ่เปียงหลวงเป็นสำนึกที่ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยไทใหญ่บ้านเปียงหลวงเป็นผู้เลือก อัตลักษณ์ต่าง ๆ ได้แก่ การหยิบยกบุคคลและเหตุการณ์ที่สร้างจิตสำนึกที่สร้างความเป็นชาติ การสืบทอดอัตลักษณ์ ทางภาษาและวัฒนธรรมไต การผลิตสื่อทางการเมืองในรูปของบทเพลง และสิ่งพิมพ์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเมือง ใน ขณะเดียวกันก็มี อัตลักษณ์ที่ถูกทำให้พร่ามัว ได้แก่ การสัก การผลิตอัตลักษณ์ของไทใหญ่บ้านเปียงหลวงเป็น การขีดเส้นพรมแดนทางชาติพันธุ์ของตนให้ชัดเจน เพื่อแสดงออกถึงสำนึกที่มีต่อชาติพันธุ์ตนเอง และต่อต้านนโยบาย "ทำให้เป็นพม่า" ไทใหญ่ บ้านเปียงหลวงได้เลือกอัตลักษณ์มากมายขึ้นมาใช้จำแนกตนเองออกจากกลุ่มชาติพันธุ์อื่น (หน้า 206)

ศึกษาการสร้างและรักษาอัตลักษณ์ความเป็นไทใหญ่ ท่ามกลางกระแสการเมืองที่เปลี่ยนแปลงและการรับรู้ของประชาคมไทใหญ่ (คำนำ)

ไม่มี

ไทใหญ่ชายแดนไทย - พม่า หมู่บ้านเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ (หน้า 183)

ภาษาไทใหญ่ (หน้า 230)

ไม่ระบุ

หมู่บ้านเปียงหลวง ประชากรเกือบทั้งหมดของหมู่บ้านอพยพมาจากรัฐฉาน ประเทศพม่า ปี พ.ศ. 2471 เริ่มจากมีกลุ่มพ่อค้าไทใหญ่และไทยล้านนาประมาณ 10 กว่าครอบครัวเป็นกลุ่มแรกมาที่หมู่บ้านเปียงหลวง ต่อมาปี พ.ศ. 2501 เจ้าน้อยซอหยันต๊ะ ผู้นำกลุ่ม "หนุ่มศึกหาญ" กองกำลังกู้ชาติไทใหญ่กลุ่มแรก ได้เข้ามาตั้งกองบัญชาการตามแนวชายแดนไทยตั้งแต่อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย จนถึงจังหวัดแม่ฮ่องสอน เนื่องจากหมู่บ้านเปียงหลวงอยู่ระหว่างกองบัญชาการย่อยทั้งหมด จึงกลายเป็นศูนย์กลางการประสานงานของกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ ประชากรหมู่บ้านจึงเป็นทหารไทใหญ่และครอบครัว ต่อมาไทยใหญ่เป็นพันธมิตรกับกองกำลังทหารจีนคณะชาติ ที่ถอยร่นการสู้รบจากรัฐฉานมาประเทศไทย และด้วยนโยบายต่อต้านคอมมิวนิสต์ไทยจึงยอมให้หมู่บ้านเปียงหลวงเป็นศูนย์บัญชาการใหญ่ของกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ และยอมให้ทหารจีนคณะชาติตั้งบ้านเรือนร่วมกับทหารไทใหญ่ (หน้า 183-184)

ไม่มีข้อมูล

ประชากรของหมู่บ้านเปียงหลวงปัจจุบันมีจำนวนมากกว่า 10,000 คน ร้อยละ 60 เป็นไทใหญ่ (หน้า 188) ประชากรไทใหญ่กว่าร้อยละ 90 ไม่มีบัตรประชาชน ประชากรกลุ่มหลักเป็นไทใหญ่ รองลงมาเป็นจีนฮ่อ ลีซอ ปะหล่องและคนไทย (หน้า 183)

หลังจากที่ขุนส่าวางอาวุธต่อรัฐบาลพม่า ส่งผลถึงความเป็นอยู่ของชาวบ้านเปียงหลวง เช่น อาชีพเปลี่ยนไป จากการเป็นบุคลากรในกองทัพมาเป็นแรงงานรับจ้างในเมือง และเมื่อมีการปิดด่าน ทำให้เส้นทางค้าขายที่สำคัญ จากที่เคยอยู่ที่บ้าน เปียง หลวงเปลี่ยนไปอยู่ที่บ้านหนองอุก อำเภอเชียงดาวแทน ส่งผลให้ตลาดที่เคยคึกคักเงียบเหงาลง (หน้า 187) เนื่อง จากไทใหญ่ส่วนใหญ่ไม่มีบัตรประชาชน ที่ดินทำกินและงานในหมู่บ้านมีไม่มากนัก จึงต้องไปหางานทำในเมืองเชียงใหม่และเมืองอื่น ๆ อาชีพที่ทำได้มีไม่มากนักและมีรายได้น้อย หากต้องการรายได้มาก จำเป็นต้องประกอบอาชีพที่สังคมไม่ยอมรับและผิดกฏหมาย เช่น อาชีพโสเภณี และค้ายาเสพติด ชีวิตของชาวเปียงหลวงในปัจจุบันจึงเกี่ยวพันกับปัญหาแรงงานผิดกฏหมาย โสเภณี ยาเสพติด (หน้า 188)

ไม่มีข้อมูล

หลังจากก่อตั้งกองกำลัง SURA (Shan United Revolutionary) นายพลโมเฮงได้จับมือเป็นพันธมิตรกับนายพล หลี่ เหวินฮวน ผู้นำกองกำลังทหารจีนคณะชาติหรือทหารก๊กมินตั๋ง โดยทั้งสองตกลงกันว่าจะร่วมกันสู้รบกับพรรคคอมมิวนิสต์และกองกำลังของรัฐบาลพม่า ขณะนั้นประเทศไทยกำลังเผชิญกับปัญหาคอมมิวนิสต์ ปี พ.ศ. 2512 รัฐบาลไทยจึงยอมให้กองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ตั้งศูนย์บัญชาการใหญ่ที่หมู่บ้านเปียงหลวง เนื่องจากกลุ่มกู้ชาติไทใหญ่มีหลายกลุ่ม จึงมีแนวคิดที่จะรวมกลุ่มให้เป็นเอกภาพ ขุนส่าจึงเข้าร่วม โดยมีนายพลโมเฮงเป็นผู้นำทางการเมือง มีขุนส่าเป็นผู้นำทางการทหารและเศรษฐกิจ สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปเมื่อนายพลโมเฮงเสียชีวิต ขุนส่ากลายเป็นผู้นำสูงสุด ประกาศตั้งรัฐอิสระในพื้นที่รัฐฉาน และนำเงินจากการค้ายาเสพติดมากู้ชาติ เขตปกครองของทหารไทใหญ่คือ ชายแดนระหว่างจังหวัดเชียงราย เชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน จนถึงฝั่งตะวันออกของแม่น้ำสาละวินในรัฐฉาน ต่อมาในปี พ.ศ.2539 ขุนส่าประกาศวางอาวุธกับรัฐบาลพม่า ส่งผลถึงความเป็นอยู่ของชาวบ้านเปียงหลวง เช่น เกิดการจัดระเบียบสังคมใหม่ อาชีพเปลี่ยนไปจากเป็นบุคลากรในกองทัพมาเป็นแรงงานรับจ้าง เส้นทางการค้าเปลี่ยนไป โรงเรียนทั้ง 18 แห่งของกองทัพไทใหญ่ต้องปิดตัวลง วัดฟ้าเวียงอินทร์ที่เคยเป็นศูนย์กลางประกอบพิธีกรรมทางศาสนาของไทใหญ่ทั้ง 2 ฝั่ง คือ หมู่บ้านเปียงหลวงและหมู่บ้านในเขตชายแดนรัฐฉานถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนอย่างชัดเจน และจำนวนไทใหญ่อพยพมาอยู่หมู่บ้านเปียงหลวงมีมากขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากนโยบายการปราบปรามไทใหญ่ของรัฐบาลพม่า (หน้า 184-186)

ไทใหญ่บ้านเปียงหลวงนับถือศาสนาพุทธ มีวัดฟ้าเวียงอินทร์ เป็นสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา (หน้า 187) รอยสักเป็นอัตลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นไทใหญ่มาแต่อดีต นิยมสักทั้งชายและหญิง เช่น การสักยาข่าม มีเป้าหมายเพื่อความเป็นคงกระพันชาตรี การสักมหานิยม มีเป้าหมายเพื่อความเป็นสิริมงคล การสักขาลาย มีเป้าหมายเพื่อแสดงความอดทนโดยมี "สล่าสักยา" หรือ "หมอสัก" เป็นผู้ทำการสัก (หน้า 191)

ไทใหญ่ในรัฐฉานมีแบบเรียนภาษาไทใหญ่แบบ "ลิ่กตัวกลม" สำหรับชั้น ป.1- ป.5 ตำราชุดนี้เรียกว่า "ลิ่กไตหัวเสือ" (หน้า 196) บ้านเปียงหลวงโรงเรียนเปียงหลวง สอนตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาลจนถึงระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 ปัจจุบันมีนักเรียนมากกว่า 1,000 คน (หน้า 209) ประเพณีปอยที่สะท้อนถึงการให้ความสำคัญกับการศึกษา - ปอยครูหมอ จัดขึ้นเพื่อยกย่องครูบาอาจารย์ที่สั่งสมความรู้ไว้ให้คนรุ่นหลังเนื่องจากคำว่า "หมอ" ในภาษาไทใหญ่หมายถึงผู้มีความชำนาญในวิชาความรู้สาขาใดสาขาหนึ่งจนสามารถนำไปสอนผู้อื่นได้ -ปอยปิดภาคเรียนภาษาไต เป็นประเพณีใหม่ที่ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อรองรับหลักสูตรการเรียนภาษาไทใหญ่ภาคฤดูร้อนของหมู่บ้านเปียงหลวง เด็กที่เข้าเรียนภาษาไทใหญ่จะจัดเตรียมการแสดงประกอบเพลง เนื้อหาของเพลงโดยมากส่งเสริมให้เด็กเห็นความสำคัญของการสืบทอดภาษา สถานที่จัดงานคือวัดเปียงหลวงซึ่งเป็นศูนย์กลางการเรียนการสอน (หน้า 202-203)

"สล่าสักยา" เป็นผู้มีความรู้ ทำการรักษาโรคด้วยยาสมุนไพร เป็นหมอผีและหมอดู (หน้า 192)

เพลงชาติที่ไทใหญ่บ้านเปียงหลวงรู้จักมี 2 แบบ แบบแรกมีชื่อว่า "กวามเจ้อจ้าต" (ความเชื้อชาติ) เป็นเพลงที่สภาเจ้าฟ้าไทใหญ่ในรัฐฉานประกาศให้เป็นเพลงชาติครั้งแรกในวันชิติไต 7 กุมภาพันธ์ 1947 ส่วนเพลงชาติแบบที่ 2 คือเพลงชาติไต ทำนองเดียวกับเพลงชาติไทย แต่งขึ้นสมัยเจ้าน้อย วงดนตรี "เจิงแลว" เป็นบทเพลงที่มีเนื้อหาปลุกใจให้รักชาติ มีเนื้อหาสะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์การเมืองและสภาพชีวิตของไทใหญ่ อาทิเช่น เพลงวันไตเต๋รอดแลว แปลว่าวันที่ไทใหญ่จะได้เป็นเอกราช เพลงเนวินโจรแค็บจ๊อย แปลว่า เนวินโจรปล้นแบ็งค์ร้อย เป็นต้น (หน้า 198-199)

ไม่มีข้อมูล

ไทใหญ่บ้านเปียงหลวงมีอัตลักษณ์หลายอย่างที่นำมาสร้างพรมแดนชาติพันธุ์ของตน เช่นเรื่อง ภาษา เครื่องแต่งกาย รอยสัก และระบบการผลิตและการประกอบอาชีพ เป็นต้น และเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากสถานการณ์การเมืองเปลี่ยนไป ดังนี้ - การสร้างสำนึกทางประวัติศาสตร์ผ่านบุคคลและเหตุการณ์ ได้แก่ เจ้าเสือข่านฟ้า มีความสำคัญในฐานะเป็นผู้ "สร้างชาติ" ไทใหญ่ขึ้นเป็นครั้งแรก พระนเรศวร มีความสำคัญในฐานะผู้มีความสามารถในการรบชนะพม่า หรือมี "ศัตรูร่วม" กับคนไทใหญ่ รวมทั้งเป็นกษัตริย์ผู้เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างชายไทใหญ่ - ไทยน้อย นายพลโม เฮง มีความสำคัญในฐานะ "นักรบกู้ชาติ" เป็น "แม่แบบ" ของนักรบในความเป็นจริงที่คนไทใหญ่ควรเอาเยี่ยงอย่าง และสัญญาปากโหลง เป็นสัญญาแห่งความเลวร้ายของรัฐบาลพม่า ที่ทำให้ไทใหญ่ต้องลุกขึ้นจับปืนรบและอพยพเข้ามาอาศัยอยู่ในแผ่นดินไทย (หน้า 195) - อัตลักษณ์ด้านภาษา มีการสอนภาษาไทใหญ่ขึ้นอีกครั้งในโรงเรียนและวัด ไทใหญ่ในรัฐฉานเริ่มมีแบบเรียนภาษาไทใหญ่แบบ "ลิ่กตัวกลม" ใช้ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2501 - อัตลักษณ์ทางการเมืองเป็นอัตลักษณ์ที่เด่นที่สุด เนื่องจากบริเวณพรมแดนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่เป็นระยะเวลานานเกือบ 30 ปี อัตลักษณ์ที่ถูกผลิตออกมา คือบทเพลงและสิ่งตีพิมพ์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเมือง (หน้า 197-198) - การรื้อฟื้นประเพณีเก่า ประดิษฐ์ประเพณีใหม่ ได้แก่ งานปอยปีใหม่ งานปอยครูหมอไต และงานปิดภาคเรียนภาษาไต การต่อสู้ของจ้าตไต จ้าตไต คือ ลิเกไทใหญ่ และยังมีการผลิตอัตลักษณ์ของไทใหญ่ ได้แก่ การใช้สัญลักษณ์ของการใช้สีธงชาติไต คือ เหลือง เขียว แดง มาตบแต่ง (หน้า 201-204) - รอยสัก การสักเป็นอัตลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นไทใหญ่มาแต่อดีต นิยมสักทั้งชายและหญิง มีการสักหลายรูปแบบ เช่น การสักยาข่าม มีเป้าหมายเพื่อคงกระพันชาตรี การสักมหานิยม มีเป้าหมายเพื่อความเป็นสิริมงคล การสักขาลาย มีเป้าหมายเพื่อแสดงถึงความอดทนเข้มแข็ง เป็นต้น (หน้า 175-222) - ไทใหญ่มีเพลงชาติไทใหญ่ที่บ้านเปียงหลวงมี 2 แบบ แบบแรกมีชื่อว่า "กวามเจ้อจ๊าต" (ความเชื้อชาติ) โดยสภาเจ้าฟ้าไทใหญ่ประกาศให้เป็นเพลงชาติและประกาศให้ชนชาติไทใหญ่ใช้ธงชาติไตร่วมกันตั้งแต่ วันที่ 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1947 เพลงชาติแบบที่ 2 คือ "เพลงชาติไต" มีทำนองเดียวกับเพลงชาติไทย (หน้า 191 -198 )

รอยสักเป็นอัตลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นไทใหญ่มาแต่อดีต หลังจากที่ขุนส่าวางอาวุธ ไทใหญ่จำนวนมากหนีเข้ามาอยู่ในประเทศไทย การสักซึ่งเป็นอัตลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นไทใหญ่อย่างชัดเจนในอดีต แต่คนรุ่นปัจจุบันไม่นิยมสัก เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองที่เปลี่ยนไป ไทใหญ่ส่วนใหญ่มีบัตรประชาชน ถ้ามีรอยสักก็จะเป็นที่สังเกต ส่งผลให้ "สล่าสักยา" หรือ "หมอสัก" ที่เคยเป็นที่นับถือของชุมชนก็ลดบทบาทลง ไม่มีผู้สืบทอดความรู้เรื่องสัก (หน้า 175 - 222)

ไม่มีข้อมูล

ไม่มี

- เครื่องแต่งกายชายไทใหญ่,เครื่องแต่งกายหญิงไทใหญ่แบบสมัยใหม่(176) - สัญลักษณ์ธงชาติไต มักปรากฏอยู่ในข้าวของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันของไทใหญ่บ้านเปียงหลวง(177) - ชุดนางรำจ้าตไตหรือลิเกไทใหญ่ก่อนถูกตัดชายสิ้นเพื่อหลีกหนีความเป็นพม่า,ชุดนางรำจ้าตไตหรือลิเกไทใหญ่หลังตัดชายซิ่น(178) - งานปอยส่างลองหรืองานบวชเณรของไทใหญ่(179) - เจ้าน้อย ซอหยิ่นต๊ะ ผู้นำกลุ่มหนุ่มศึกหาญ กองกำลังกู้ชาติไทใหญ่กลุ่มแรก ก่อตั้งปี พ.ศ.2501,นายพลโม เฮงหรือเจ้ากอนเจิง ผู้นำกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ กลุ่ม "SURA" สูญเสียแขนจากการสู้รบเมื่อปี 2502(180) - ขุนส่าหรือจางซีฟู ผู้นำกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ต่อจากนายพลโม เฮง และตัดสินใจวางอาวุธเมื่อเดือน มกราคม 2539(181) - ตำราเรียนภาษาไทใหญ่ ชั้น ป.1- ป.5(182) - หมายเลข 1 2และ3 คือหมู่บ้านของเด็กนักเรียนที่เดินทางมาเรียนที่โรงเรียนหลักแต่ง ประกอบด้วยหมู่บ้านปางก้ำก่อ ห้วยยาวและปางใหม่สูง ตามลำดับ(หมู่บ้านทั้งหมดอยู่ในเขตการสู้รบ)(หน้า 211)