ในรายงานการศึกษาเล่มนี้มีข้อจำกัดของข้อมูลภาคสนาม เนื่องด้วยผู้ศึกษาไม่สามารถเก็บข้อมูลภาคสนามในส่วนที่จะเป็นข้อมูลกิจกรรมหรือประเพณีวิถีชีวิตเกี่ยวกับการทำบุญ-กินบุญ ได้อย่างละเอียดและครบถ้วน อย่างไรก็ตามข้อเสนอแนะในรายงานการศึกษาคือ ควรมีการเก็บข้อมูลเชิงเปรียบเทียบกับชุมชนอื่นๆ เพิ่มเติมทั้งในส่วนที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์หรือสำนักคิดทางศาสนาที่ต่างออกไป รวมถึงคำนึงเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์และการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมทั้งในกลุ่มของชาวมุสลิมและกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆในพื้นที่ ซึ่งจะช่วยให้สามารถอธิบายพลวัตการเปลี่ยนแปลงของสังคมวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ในเมืองผ่านมุมมองที่กว้างและละเอียดมากยิ่งขึ้น อีกทั้งยังมีประเด็นที่ควรศึกษาเพิ่มเติมคือเรื่องของรูปแบบและการดำรงอยู่ของพิธีกรรมเหล่านี้ในอนาคตมีแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง (น.85)

กลุ่มชาติพันธุ์ในรายงานการศึกษามีสองกลุ่มชาติพันธุ์ในชุมชนคือ กลุ่มชาติพันธุ์มุสลิมชวาและกลุ่มชาติพันธุ์มลายู (น. 83)

ผู้วิจัยมีการศึกษาผ่านการรวบรวมข้อมูลจากการทบทวนวรณณกรรมการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องการธำรงอัตลักษณ์ผ่านมาในอดีตไม่ว่าจะเป็นงานวิจัย วิทยานิพนธ์ บทความวิชาการ และหนังสือที่เกี่ยวข้องเอกสารจากหอจดหมายเหตุแห่งชาติและงานศึกษาวิจัยต่างๆ มีการเก็บข้อมูลภาคสนามรูปแบบงานเขียนแบบชาติพันธุ์วรรณา (ethnography) ผ่านการสัมภาษณ์และการสังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วมในการทำบุญ-กินบุญในช่วงโอกาสต่างๆของคนในชุมชนมัสยิดยะวา (น.5)

ในอดีตชาวยะวามีความสามารถในการประกอบอาชีพหลากหลายไม่ว่าจะเป็นรับจ้าง ค้าขาย และทำสวน (น.10)

ในอดีตชาวมุสลิมในพื้นที่ได้มีการทำพิธีตะละบาลาเพื่อเป็นการการขจัดปัดเป่าเหตุร้ายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นโรคภัยไข้เจ็บ อุบัติเหตุ สิ่งอัปมงคล เพศภัยต่างๆ ให้พ้นจากตัวเอง ครอบครัว หรือชุมชน แต่ปัจจุบันก็ลืมเลือนไปตามยุคสมัย ซึ่งเหตุผลของการเสื่อมหายไปของพิธีนี้จะสัมพันธ์กับกระแสการเปลี่ยนแปลงในแนวคิดของศาสนาอิสลามสายใหม่ที่ปฏิเสธพิธีกรรมดั้งเดิมที่สุ่มเสี่ยงกับหลักการศาสนารวมไปถึงการกลายกลืนกลายของวัฒนธรรมไทยต่อชาติพันธุ์กลุ่มน้อยและการกลายเป็นเมืองรวมถึงพัฒนาการของการแพทย์แผนปัจจุบันและการเปลี่ยนแปลงของประชากรในชุมชน (น.49-54)